همه سر و ته یک ڪرباس...
نیستند !
نه تمام زنها و نه همه مردها !
هر ڪسے عطر خودش را دارد ؛
درست مثل اثر انگشتش !
حالت موهایش، رنگ چشمها و خطوط ڪف دستش...
این بیرحمانه ترین جمله‌ایست ڪه شنیده‌ام.
چطور به خودمون حق میدهیم  با یک جمله :
همه شون سروته یک ڪرباس هستند، قضاوت ڪنیم.
توے دل همدیگر را خالے ڪنیم یا در تصمیم گیرے ڪسے ، با این ڪلام نسخه اے بپیچیم!؟!
خداوند همه ما را متفاوت آفریده.
و هر روز ڪه بیدار می‌شویم یک انسان متفاوت‌تر هستیم .
این شڪوفایے شگفت انگیز راز وجودے انسانے ماست.
ما ، هیچڪدام ما، سروته یک ڪرباس نیستیم. بخدا نیستیم.


#محبوبه_احمدی

آدمها
ساعت شنے نیستند
ڪہ سروتهشان ڪنے
دوباره از اول
شروع شوند
آدمها!!!
گاهے تمام مےشوند
مواظب دل آدمها
باشیم...

دلم ب اندازه ی تمام وزن اینروزهام گرفته ...ودلم گریه داره......
نمیدونم چه حکایتیه بین همیشه ی این حالم با بی کسی های مکرر!!!
نمیدونم چرا دلم اینقدبغض داره!!
همه ی صداها سرده وبه طرزعجیبی غریبم میون خودمودنیام!!نمیدونم چراهروقت اینجوری میشم احساس غربت میکنم....
احساس آدمی ک سالهاست میون روزهاش فقط کلمه ها وصداها رومیشنوه وکسی نمیفهمه اون چی مگه!!
انگار تو1جای دنیام موندم!!گرچه هرروزخودمومتقاعدمیکنم که حوصله داشتن کسی روندارم،وجنگ و دعوا،بکش ونکش تورابطه رونمیخوام وحوصله ی حتی کل کل عاشقانه روندارم وبه هزاران دلیل پذیرشم تعطیل شده!!
اماوقتی اینطوری ام خالی وغریب دلم کسی رومیخواد که بفهمه غصه هامودردهامووتمام لحظه هایی رو که اشک رودلمه وناآرومم...گرچه که مدتهاست ناامیدم ازاینکه کسی بفهمه چی میگم!!
نمیدونم چراچندیست دلم میخواد کسی بیادوهیچی نگه هیچی نگم امابدونه که لازمش دارم بدونه چقدازتوداغــــــــــــــونم......
میدونی،قسمت غم انگیز داستان زندگی بی سروته من بی حمــــــایتیه مدامه....که تمام استخون هام قیژقیژ فریادمیزننش!!
هیچ چیزمدام نیست وهیچ چیزراعادت نباید؛همه روزی می آیندوروزی آنقدرسخت میروند که توباورت نیست که چگونه رفتند!.... این قسمت نمایش نامه ی بی شخصیت ما فقط خودمانیم و سن و پرده ی نیوفتاده ای که کشیدنش را آرزو مندیم

شب…!
من…!
تنهايي…
و سيگاري که سروته روشن شد!!
آخرين رفيقم را اشتباهي سوزاندم…