یه سری سوالایی توی زندگی آدم هستن که هیچ جوابی ندارن، ولی همه‌ی زندگی آدم رو هم شامل میشن، مثلا اونجا که جناب سعدی میگه: "من چرا دل به تو دادم؟ که دلم می‌شکنی"، از قرن ششم تا حالا همینجوری بی‌جواب مونده و تا همیشه هم بی‌جواب میمونه

•
همین که جناب سعدی میگه:
بنگر و بشنو
بگذر و بهْ شو

♡

اونجا که جناب سعدی میگه :
که گرچه رنج به جان می‌رسد امید دواست .
تو دقیقاً همون امید منی واسه زندگی..️

جنگ از طرف دوست دل آزار نباشد
یاری که تحمل نکند یار نباشد

تا رنج تحمل نکنی گنج نبینی
تا شب نرود صبح پدیدار نباشد

#سعدی


. .

اصلا همون که جناب سعدی میگه:
تا شب نرود صبح پدیدار نباشد 🤍

♡

وقتی با کسی گفتگو میکنید دقت کنید ببینید درمورد دیگران چطوری صحبت میکنه، بدونید که دقیقا درمورد شمام پیش بقیه همینطوری صحبت میکنه .. :)

در واقع شکل قشنگ‌ترش همون شعر معروف جناب سعدی هست که میگه ;
هرکه عیب دگران پیش تو آورد و شمرد
بی گمان عیب تو پیش دگران خواهد برد

میان عاشق و معشوق
اگر باشد بیابانی

درخت ارغوان روید
به جای هر مغیلانی

#سعدی

ابراز علاقه رو باید از جناب سعدی یاد گرفت که میگه:
ندانمت که چه گویم
تو هر دو چشمِ منی .️

♡

به نظرم هیچ کس به اندازه ی سعدی نتونسته شیرینی عشق رو تعریف کنه اونجایی که می گه:

"عشق صیدیست که تیرت به خطا هم برود لذتش کنج دلت تا به ابد خواهد ماند."

Yes, it passes; But as Saadi says:
It's over and what can I say?
What happened to me...

آره میگذره؛ اما همون که سعدی میگه:
بگذشت و چه گویم
که چه بر من بگذشت...