وقتى میبینى اکثر ماشیناى آمریکا و اروپا بى سقفه
این یعنى حتی کفترا شونم شعور دارن.......

مرا به کوچه ببر این صـدای باران است
اگر چه سینـه من شـوره زار تنـهایی است
ولی نگاه ترم آشنــای باران است
دلم گرفتـه از این سقفهای بی روزن
که عشـق رهگذر کوچـه هــای باران است

خســــــته ام از آرزوها ،
آرزوهاي شعاری ......شـــــوق پرواز مجازی ، بالــــهاي استعاری
لحظه هاي کاغذی را، روز و شب تکرار کردن
خــــاطرات بايگــــانی،زندگي هــــــای اداری
آفتاب زرد و غمگين ، پله های رو به پايين
سقفهای سرد و سنگين ، آسمانهـــــاي اجاری
با نگاهی سر شکسته ،چشمهـــايی پينه بسته....خسته از درهای بسته،خسته از چشم انتظاری
صندلی هـــای خميده،ميزهــــای صف کشيده
خنده های لب پريده ، گريه هــــای اختياری....عصر جدول های خالی، پارک های اين حوالی
پرسه های بی خيالی، نيمکت های خماری
رو نوشت روزها را،روی هم سنجاق کردم: شنبه های بی پناهی ، جمعه های بي قراری
عـــــاقبت پرونده ام را،بـــا غبار آرزوهــــاخاک خواهد بست روزی ، باد خواهد برد باری
روی ميز خالی من، صفحه ی باز حوادث,,,در ستون تسليتهــــــا ، نامي از ما يادگاری

قیصر امین پور