این‌که من رو در مقابل خودت بی‌دفاع ببینی و بهم زخم نزنی مَردی. باورت نمی‌شه چه خون زیادی از من رفته. ضعیف و آروم درحال جان دادنم و چاقویی که خودم بهت هدیه کرده بودم توی قلبمه. حالا درد درخت رو بهتر می‌فهمم که چطور وقت سقوط دید جنس تنه‌ی تبر از جنس خودشه. و هیچ دردی بالاتر از این نیست که ببینی از خودی خوردی و غریبه توش نقشی نداشته. و درنهایت هرکسی مارو زمین زد، به هوا بُرد.

سن ۱۸ تا ۲۵ سالگیه آسون نیست!
اشتباه میکنید،سقوط میکنید،
شکست میخورید،متوجه مسائل میشید،
دوستای واقعی رو میشناسید و
خیلی از دوستاتونو رو از دست میدید،
با واقعیت رو به رو میشید،
قلبتون بارها میشکنه،
خودتون رو از دست میدید
و قوی‌تر میشید و این بهترین
سال‌های زندگی شما هم هست؛
درست مثل الماسی که تراش داده میشه
ولی یادت باشه
الماس هیچوقت نمیشکنه


. .

We all fall before we feel our ability to fly.

ما همه قبل از اینکه توانایی پروازمونو احساس کنیم سقوط میکنیم.

بدترین حال ممکن وسط بودنه؛ ‏یه جایی که نه خوبی و نه بد، یه چیزی هستی بین این دو که نمیتونی تعریفش کنی، نمیتونی توضیحش بدی، نمیتونی بفهمونی که چی داره به سرت میاد.نه سقوط میکنی و نه صعود.
‏مثل مورچه‌ای که افتاده توی ظرف عسل!

من خودم بُردمت بالا، بالا، بالاتر، و وقتی با کارهای خودت سقوط کردی و از چشمم افتادی من ناراحت شدم!

دلم یه نوتیفی میخواد قد سقوط آزاد آدرنالین ترشح کنم

•
- چی می شه اگه سقوط کنم؟
اوه عزیزم ولی چی می شه اگه تو پرواز کنی؟

♡

شیرجه‌های نرفته،
گاهی کوفتگی‌های عجیبی
به جای می‌گذارد…

این جمله طلایی «آلبر کامو» در کتاب «سقوط» شاید مینیمال‌ترین تلنگر درباره کارهایی است که از ترس نمی‌کنیم، در حالی که می‌دانیم
فقط یک بار زندگی می‌کنیم..

#سیامک_قاسمی

. .

این کتابارو حتما بخون اگه :

-اگه میخوای با اندوه ناشناخته درونت آشنا بشی و آشفتگی‌هات رو برطرف کنی «واژه نامه حزن‌های ناشناخته» رو بخون.
-اگه میخوای وارد دنیای ماورائی بشی «مه‌زاد ،الریک و انتخاب» رو بخون.
-اگه میخوای ضربان قلبت بره بالا «سقوط و سنگ کاغذ قیچی» رو بخون.
-اگه میخوای زندگی عاطفی و اجتماعی دلخواهت رو بسازی «زندگی‌ خود را دوباره بیافرینید» رو بخون.
-اگه میخوای آرامش پیدا کنی «کارت های یوگا،مت هیگ» رو بخون.
-اگه میخوای یه سفر جذاب به تاریخ داشته باشی «کلئوپاترا» رو بخون.

#معرفی‌کتاب


. .

می‌خواستیم برسیم به عرش، اما بارها کوبیده شدیم به فرش. حالا دیگه نه از پرواز خبریه، نه از ترس سقوط؛ بلکه فقط داریم یاد می‌گیریم رو زمین هم می‌شه محکم ایستاد و تا رسیدن به خط پایان ادامه داد.