بیخودی پرسه زدیم،
صبحمان شب بشود؛
بیخودی حرص زدیم،
سهممان کم نشود؛
ما خدا را با خود،
سر دعوا بردیم و قسم ها خوردیم؛
ما به هم بد کردیم،
ما به هم بد گفتیم؛
ما حقیقت ها را،
زیر پا له کردیم؛
و چقدر حظ بردیم که زرنگی کردیم؛
روی هر حادثه ای،
حرفی از پول زدیم؛
از شما می پرسم،
ما که را گول زدیم؟

"دکتر علی شریعتی"

پیش می آید گاهی در زندگی ات به هر دری که میزنی بسته است!
به هر دیواری ، که چنگ می اندازی میبینی انگار نه‌ انگار‌...
دست و پا میزنی در مشکلاتت ، مثل اینکه حبس شوی در یک اتاق نمور و بی روزنه و در بسته .
که حال ، حکایت همان مشکلات است که هیچوقت راه فراری برایشان نداشتیم .
حالا هی مدام ازاین در به آن در بزنیم فایده که ندارد .
باز برمیگردیم به همان خانه ی اول .
یاد بگیریم
این مَن گاهی نیاز به رفع خستگی نیاز به نجنگیدن برای هیچ چیز دارد .
این مَن را رها کنیم ، چای بنوشیم و به دست های خدا خیره شویم که سهممان از معجزه اش به وقتش رخ میدهد.

بغض ميكنم ؛

از ترس روزهايي كه

سهممان از هم،
فقط يك يادش بخير ساده باشد

بغض می کنم از ترس روزهایی که سهممان از هم یک یادش بخیر ساده باشد.....

بغض میکنم از ترس روز هایی که سهممان از هم فقط یک
یادش بخیر ...
باشد

بیخودی پرسه زدیم...صبحمان شب نشود
بیخودی حرص زدیم...سهممان کم نشود
ما خدا را با خود...سر دعوا بردیم
و قسم ها خوردیم...
ما به هم بد کردیم...ما به هم بد گفتیم
و چقدر حض بردیم...که زرنگی کردیم
از شما می پرسم...
ما که را گول زدیم؟

پرنده ای نفرین شده ایم که سهممان از پریدن تنها در بازی کلاغ پر است…