کی گفته موفقیت‌هات قراره من رو بسوزونه؟ من هنوزم مثل گذشته پای تمام غم‌هات اشک می‌ریزم و پای تک‌تک خوشحالی‌هات شادی می‌کنم. چیزی هم اگر قرار باشه من رو بسوزونه جای خالیته. چون هنوز هم دیدن‌ش قلبم رو سوراخ می‌کنه.

بیشترین چیزی که دلم میخواد به آدم‌ها ببخشم؛ احساس امنیته. نعمتی که از وقتی به خودم اومدم، دیدم همیشه، توو هر سنی؛ کم داشتمش. دیدم همیشه درد جای خالی‌ش داخل زندگی‌م، داره تنم رو ذره‌ذره میسوزونه.

یه جایی از زندگی هست که دیگه نمی‌شه تظاهر کرد همه‌چی خوب پیش می‌ره؛ باید نقاب‌ها رو کنار بزنی، از پشت سنگری که ساختی بیای بیرون و با واقعیت‌ها رو‌به‌رو بشی. از یه جایی دیگه نمی‌شه غم‌هات رو لای زر ورق بپیچی؛ باید تلخی‌اش رو مزه مزه کنی و بذاری عمق وجودت رو بسوزونه. غمی که درونت آتیش به پا نکنه، بیهوده‌ مغمومت کرده.

•
می‌ دونی چی جیگرتو می‌سوزونه؟
این‌که با یه نفر راجع به همه‌ چیز صحبت کنی و بعد یه جوری باهات برخورد کنه که انگار هیچ صمیمیتی بینتون وجود نداشته :)🤍

♡

من هیچوقت مرد « میخوایی بیام ؟ لازمه بیام ؟ » نبودم ! همیشه مرد « تو راهم خیالت راحت » بودم و این رو از پدرم یاد گرفتم
‏ولی دقیقا همین دلمو میسوزونه

دروغ، شاید ابتدا یه کم به شاخ و برگ‌تون اضافه کنه... ولی ریشه‌تون رو میسوزونه... .

‏زخمی که بعضی حرفا به آدم میزنه مثل همون زخمیه که بریدن کاغذ میزنه. انتطارشو نداری ولی تا اعماق وجودتو میسوزونه


. .

آدمیزاد مثل ماشین دوگانه سوزه
یه وقتایی با عقل کار میکنه
یه وقتایی هم دل می سوزونه ...

گریه مرد و زن نداره،
ولی اشک مرد دل میسوزونه!

‏آفتابش یکیه ولی کارگر رو میسوزونه مرفه رو برنزه میکنه