ساعتِ عمر من افتاد و دگر کار نکرد
هیچ کس یادی از این ساعتِ بیمار نکرد

سالها خانه ی من گوشه ی دیوار تو بود
حیف لبهایِ تو یک خنده به دیوار نکرد

چه غم انگیز به پا خاست غمم از لب تار
احدی گریه ولی بر غم گیتار نکرد

روزهایم همه در روزه ی چشمانِ تو رفت
شامگاهان شد و چشمانِ من افطار نکرد

خواب رفتم که ببوسم لبت و وقت وداع
تنِ تبدار مرا عقربه بیدار نکرد

بعد از آن از منِ بیچاره فقط خاطره ماند
خاطراتی که مرا جز به سرِ دار نکرد

گر چه بیچاره ترینم به دلِ خاک ولی
هیچ خاکی به خدا چون تو مرا زار نکرد

تو بگو باد صبا صبح به یارم که غروب
مونست رفت و بر این زندگی اصرار نکرد

ساعتِ عمر من افتاد و دگر کار نکرد
هیچ کس یادی از این ساعتِ بیمار نکرد

سالها خانه ی من گوشه ی دیوار تو بود
حیف لبهایِ تو یک خنده به دیوار نکرد

چه غم انگیز به پا خاست غمم از لب تار
احدی گریه ولی بر غم گیتار نکرد

روزهایم همه در روزه ی چشمانِ تو رفت
شامگاهان شد و چشمانِ من افطار نکرد

خواب رفتم که ببوسم لبت و وقت وداع
تنِ تبدار مرا عقربه بیدار نکرد

بعد از آن از منِ بیچاره فقط خاطره ماند
خاطراتی که مرا جز به سرِ دار نکرد

گر چه بیچاره ترینم به دلِ خاک ولی
هیچ خاکی به خدا چون تو مرا زار نکرد

تو بگو باد صبا صبح به یارم که غروب
مونست رفت و بر این زندگی اصرار نکرد

روز از من تهي خواهد شد و فصل باراني برگريزان ، و از همه شما گذر خواهم كرد ميان تاريكي و خواب ، در همهمه ي گنگ خانه تنها ميشوم و من پنهان ميشوم لابه لاي يك بغض. افسوس شامگاهان آرامشم را گرفته اند.

صلح یعنی عطر غذا در شامگاهان
صلح یعنی این که ماشینی دم در خانه‌ات توقف کند
و تو وحشت نکنی
صلح یعنی آن که در خانه‌ات را می‌کوبد
کسی نباشد جز یک دوست ..