Character is like a tree and reputation like a shadow. The shadow is what we think of it; the tree is the real thing.

شخصیت مثل یه درخت می مونه و اسم و رسم مثل سایه اش. ما به سایه فکر می کنیم، ولی اون چیزی که واقعیه همون درخته!

مار نیشت زده و تو وایسادی همونجا و داری سعی میکنی بهش بفهمونی که نباید تو رو نیش میزد اما نمیدونی که اگه به اون سطح کافی از شخصیت و رشد اخلاقی رسیده بود که از اول نیشت نمیزد.

دقیقا اونجایی ک زخمامون التیام پیدا میکنن میفهمیم ک لازم نبوده حتی لحظه‌ای اصالت و شخصیتمون رو فدای نگه‌ داشتن دیگرانی تو زندگیمون کنیم ک قدردان عشق و احترام ما نبودن.

گاهی آدم‌ها نه به خاطر تو، بلکه به خاطر زخمی که از گذشته دارن، تو رو پس می‌زنن. همه چیز درباره‌ی تو نیست. قضیه رو شخصی نکن. تو عالی هستی، فقط نه برای اون آدم.

Read this twice...
Sometimes the person you want doesn’t deserve you.

این رو دو بار بخون...
گاهی اوقات شخصی که می خوای لیاقت تو رو نداره.

Always have a unique character like salt, its presence is not felt but its absence make everything tasteless.

همیشه یک شخصیت منحصر به فرد مانند نمک داشته باش، حضورش احساس نمیشه اما غیبتش همه چیز روبی مزه می کنه.

اگه شخصیت پرحرفم رو بهت نشون دادم
بدون که واقعاً ازت خوشم میاد .

شخصیت و احترامت رو به احساساتت نفروش.

Being happy is a very personal thing and it really had nothing to do with anyone else.

خوشحال بودن یه چیز کاملاً شخصیه و واقعاً هیچ ارتباطی به شخص دیگه ای نداره.

Psychology says: you don't really need someone to complete you you only need someone to accept you completely.

روانشناسی میگه: تو واقعاً به کسی احتیاج نداری که کاملت کنه فقط به شخصی نیاز داری که تو رو کامل بپذیره...