شرایط جوریه که فقط می‌تونم با این حرف احمد محمود همذات‌پنداری کنم که میگه:

سال‌هاست منتظر آمدن روزهای بهترم
اما نمی‌دانم چرا هنوز هم دیروزها بهترند...

‏یکی از مهم‌ترین درس‌هایی که توی زندگی گرفتم این بوده که همه‌چیز یک دوره‌ای داره. هیچی، هیچ آدمی، هیچ شرایطی تا همیشه اون‌جوری که هست نمی‌مونه؛ یا تموم می‌شه یا شکلش عوض می‌شه.

از یه جایی به بعد غم زمین گیرت نمیکنه، بیشتر بهت انگیزه میده پاشی سعی کنی شرایطت رو عوض کنی.

A strong character is built on principles, not situational convenience.

یک شخصیت قوی بر اساس اصول ساخته شده است، نه شرایط راحت.

تو یکی از نامه‌هایی که فروغ فرخزاد به فریدون، برادرش، نوشته میگه:

‏«فعلاً می‌سازم -چه‌ می‌شود کرد؛ مگر می‌شود دنیا را پاره کرد و از تویش خوش‌بختی را درآورد- همین است که هست.»
خیلی شبیه شرایط الانمونه :)

ولی من الان دقیقا توی شرایطی تنهام که هیچوقت نذاشتم رفیقام تو این شرایط احساس تنهایی کنن.

بزرگسالی این شکلیه که شما آزادیشو داری ، شرایط وقت و پولشم داری اما دیگه حوصلشو نداری :)

‏با شرایط سخت کنار میاییم ولی حسرت اینکه همه چیز میتونست طور دیگه پیش بره، همیشه تو دلمون میمونه

جای خالی آدما از خودشون بزرگتر می‌شه؛ و اینجوریه که هیچ‌آدمی نمی‌تونه برگرده و سر جای خودش بشینه. هیچ‌وقت و تحت هیچ‌شرایطی.

با آدم هایی تو زندگیتون در ارتباط باشید که تحت هیچ شرایطی نذاره شب با ناراحتی بخوابید :)