مینای دلم سنگ صبور دگری داشت
گر با خطِ ابروی کمانی شرری داشت

دریای غمت گوهر دُردانه نشان داد
این بحر گرانْ موج، عجب درد سری داشت

ما گمشده‌ی وادی حیرت‌زده‌گانیم
ای کاش سفرهای دلم راهبری داشت

هر ناله و فریاد که درگاه تو کردیم
انگار نه انگار که آتش اثری داشت

بیگانه دلم را شکند هیچ غمی نیست
از دوست بپرسید: "چرا او تبری داشت"

بر بام بلندت بزدم جارِ دمادم
یک پله اگر نرده‌ی ما بیشتری داشت

غوغای دو عالم بشدم از سر مستی
گر جامِ می عمر و زمان، مختصری داشت

قاصدک ! هان چه خبر آوردی؟

از کجا ،وز که خبر آوردی؟

خوش خبر باشی ،اما ،اما

گرد بام و در من

بی ثمر می گردی

انتظار خبری نیست مرا ...

برو آنجا که بود چشمی و گوشی با کس

برو آنجا که تو را منتظرند

قاصدک

در دل من همه کورند و کرند

دست بردار از این در وطن خویش غریب

قاصد تجربه های همه تلخ

با دلم می گویم

که دروغی تو،دروغ

که فریبی تو ،فریب

قاصدک! هان ولی ...آخر ... ای وای

راستی آیا رفتی با باد؟

با تو ام آی ! کجا رفتی؟ آی...

راستی آیا جایی خبری هست هنوز؟

مانده خاکستر گرمی جایی؟

در اجاقی-طمع شعله نمی بندم-خردک شرری هست هنوز؟

قاصدک!

ابر های همه عالم شب و روز

در دلم می گریند

مهدی اخوان ثالث

قاصدك ! هان ، چه خبر آوردی ؟
از كجا وز كه خبر آوردی ؟

خوش خبر باشی ، اما ،‌اما
گرد بام و در من

بی ثمر می گردی
انتظار خبری نیست مرا

نه ز یاری نه ز دیار و دیاری باری
برو آنجا كه بود چشمی و گوشی با كس

برو آنجا كه تو را منتظرند
قاصدك

در دل من همه كورند و كرند
دست بردار ازین در وطن خویش غریب

قاصد تجربه های همه تلخ
با دلم می گوید

كه دروغی تو ، دروغ
كه فریبی تو. ، فریب

قاصدك ! هان ، ولی ... آخر ... ای وای
راستی آیا رفتی با باد ؟

با توام ، آی! كجا رفتی ؟ آی
راستی آیا جایی خبری هست هنوز ؟

مانده خاكستر گرمی ، جایی ؟
در اجاقی طمع شعله نمی بندم خردك شرری هست هنوز ؟

قاصدك
ابرهای همه عالم شب و روز

در دلم می گریند