شعله‌ های تووی چشمام خاموش نمیشن .
هر روز بازم میام اما با زور بیشتر

شبی فرا رسیده که دامن سیاهش گسترده‌تر از هر زمان است،
لیک در دل این تیرگی، آفتاب مهر و امید زبانه می‌کشد.
شب یلدا، این کهن‌سفره‌ی آسمانی، یادآور راز ماندگاری عشق است و نشان از پیروزی نور بر ظلمت.

در این شب افسانه‌گون، که دانه‌های انار به خون دل عاشقان می‌مانند و نغمه‌های نیایش در گوش سحر طنین می‌افکنند،
دل آرزو دارد که فرشته‌ی بخت، سپیدی بر تارک روزگارانتان نهد و روشنی بر تمامی شب‌ها تان حکم‌فرما گردد.



یلدا، آن میراث هزاران ساله، بهانه‌ای است برای جشن گرفتن مهر و دوستی.
پس در بلندای این شب، هر آرزو که در دل دارید، چون شعله‌ای جاویدان فروزان باد.



شبتان بلند به خوش‌ دلی
و
عمرتان بلند به خوش‌ اقبالی

گفت من شعله‌ی خورشیدم،
رنگین کمونِ بی رنگ،
کشتیِ بی لنگر،
آزاد و رها..‌

بریز از لبت آن بوسه‌ی کذایی را
بپاش بر لب من آنچه را به لب داری؛

اگر چه شعله‌ی سوزان روزهای منی
امان از آتش ویرانگری که شب داری

...

پوشیده چون جان می روی اندر میان جان من
سرو خرامان منی ای رونق بستان من
چون می روی بی‌من مرو ای جان جان بی‌تن مرو
وز چشم من بیرون مشو ای مشعله‌یْ تابان من
هفت آسمان را بردرم وز هفت دریا بگذرم
چون دلبرانه بنگری در جان سرگردان من


مولانا


. .

شیر که جوش آمد، شروع می‌کند به سرریز شدن، اگر به موقع برسی و قبل از اینکه از دهانه‌ی ظرف، بیرون بریزد شعله‌اش را کم کنی و به موقع آن را هم بزنی، دیگر نه سرریز می‌شود، نه به مرز سرریز شدن می‌رسد.

در زندگی هم, آدم‌ها به موقعش نیاز به محبت و توجه ما دارند. که اگر به موقع و در همان زمان طلایی حضور داشته‌باشیم و به موقع، حرف‌هایی که باید را بزنیم، آرام می‌گیرند و درد از آستانه‌ی طاقت فراتر رفته را با نیروی عشق، مهار می‌کنند، تا مرز از کوره در رفتن و فروپاشی پیش نمی‌روند و باز می‌گردند به نقطه‌ی ثبات روانی و احساس غنای درونی، مانع از احساس بی‌پناهی و اندوهشان می‌شود.

به موقع حضور داشته باشیم و به موقع، حرف‌هایی که باید را بزنیم و به موقع برای دوست داشتنِ آدم‌ها اقدام کنیم...

نرگس_صرافیان_طوفان


. .

شقایق‌ها را باید با چشم‌ها دوست داشت، نه با دست،
آن‌ها در چشم‌ها شعله‌ور می‌شوند و در دست‌ها پژمرده...

#کریستین_بوبن

‏شعله‌ی این عشق با تو نمی‌شه خاموش
‏[پله‌های دادگاه خانواده را بالا می‌رود]

✿ کپشن خاص ✿

- من سال‌هایِ عمرم را
زمستان به زمستان می‌ شمرم
و فهمیده‌ام برایِ ساختنِ آدم برفی
یک دلگرمی کافی بود ..
یک دلگرمی شبیه شعله‌ای کوچک
که اجاقی کور را روشن می‌کند!

#فاطمه_گیلانی

ما شعله‌های سرکش اندوه بودیم
ادم به ادم میرسد ما کوه بودیم

یزدان