ز دست “لاین” و “وایبر” هر دو فریاد!
که ما را بد رقم کردند معتاد!

امان از “واتساپ” و “بی تالک” و “تانگو”
“اینستاگرام” که دیگر کرده بیداد..

چنان درگیر دنیای مجازیم
که دنیای حقیقی رفت از یاد

چه شد آن گوشیای ساده ی قبل؟
“اریکسون” ، “موتورلا” روحتان شاد!

ز “نوکیا” و آن “یازده دو صفرش”
گرفته تا به “شصت و شیش، هشتاد”!

چو آمد “اندرویید” و “سیم بی ان” رفت
برفت از دست دیگر، وقته آزاد..

چنان درگیر “استاتوس″ و “پستیم”
که در “پیس″ و “کپی” گشتیم استاد!

مدیر خانه و شغلم کمم بود!
مدیر این گروهم گشت مازاد!!!!

از آن روزی که گوشی گشت تعویض!
شدم بنده پنیروخواهرم کارد!!

اگر چه صد فرند ” اد کرده” مارا
“بلاک” زندگی گشتیم: ای داد ..

خودم دانم نصیحت کار من نیست
“که خرما خورده را منع است ایراد”

تلف کردم همه وقتم به این شعر
“گروپی” تازه آن سو گشت ایجاد

هزاران “پی ام” ناخوانده را من
کنون باید بخوانم: اوه.. مای گاد…!!!

دیشب در حال تایپ بودم که برچسب حرف میم از روی کیبورد کنده شد و چسبید به انگشتم .
الان هم دقیقن همین اتفاق افتاد.
با تعجب به دکمه های کیبورد نگاه کردم . یعنی از حرف میم زیاد استفاده کرده بودم ؟
یک لحظه از خودخواهی هام حالم بد شد.
خودم . خونم . کلیدم . ماشینم . شغلم . پولم . آینده ام .
تا کی مال من و مال من و تا کی همش من ، من ، من ...
یک روز بالاخره این برچسب از صفحه کلید زندگی کنده میشه و یک برچسب دیگه روش زده میشه .
برچسبی که میم هست ولی اون میم سابق و میم من نیست ...
خداوندا مرا از من رها کن ،