بر طاعت خدا صبر كن و در ترك معاصى او شكيبا باش؛ زيرا دنيا لحظه اى بيش نيست. آنچه گذشته جاى شادى و غم ندارد و از آنچه نيامده نيز خبرى ندارى. پس لحظه اى را كه در آن به سر میبرى، صبور باش چنان كه گويى خوشبخت و خوشحالى.

امام کاظم(ع)

امام صادق علیه السلام :

إنَّ الحُرَّ حُرٌّ على جميعِ أحْوالِهِ: إنْ نابَتْهُ نائبَةٌ صَبرَ لَها ، و إنْ تَداكَّتْ علَيهِ المَصائبُلَم تَكْسِرْهُ و إنْ اُسِرَ و قُهِرَ و اسْتُبْدِلَ باليُسرِ عُسرا، كماكانَ يُوسُفُ الصِّدِّيقُ الأمينُ صلواتُ اللّه ِ علَيهِ : لَم يَضْرُرْحُرِّيَّتَهُ أنِ اسْتُعِبدَ و قُهِرَ و اُسِرَ(كافي ، ج2، ص89 ،ح 6 )
آزاده در همه حال آزاده است . اگر بلا و سختىبه او رسد شكيبايى ورزد و اگر مصيبتها بر سرش فرو ريزند او را نشكنندهرچند به اسيرى افتد و مقهور شود و آسايش را از دست نهاده به سختى وتنگدستى افتد . چنان كه يوسف صديق امين، صلوات اللّه عليه ، به بندگىگرفته شد و مقهور و اسير گشت اما اين همه به آزادگى او آسيب نرساند

ديدگان تو در قاب اندوه
سردو خاموش
خفته بودند
زودتر از تو ناگفته ها را
با زبان نگه گفته بودند

از من و هر چه در من نهان بود
مي رميدي
مي رهيدي
يادم آمد كه روزي در اين راه
ناشكيبا مرا در پي خويش
مي كشيدي
مي كشيدي

آخرين بار
آخرين بار
آخرين لحظه تلخ ديدار
سربسر پوچ ديدم جهان را
باد ناليدو من گوش كردم
خش خش برگهاي خزان را

باز خواندي
باز راندي
باز بر تخت عاجم نشاندي
باز در كام موجم كشاندي

گر چه در پرنيان غمي شوم
سالها در دلم زيستي تو
آه هرگز ندانستم از عشق
چيستي تو
كيستي تو

فروغ فرخزاد