اونجایی که توگورت اویار میگه:

«برای هر انسان، کسی باید باشد
‏که با دوست داشتن زیباترش کند.
‏مثل آن پنجره‌ی چوبی
‏که از شمعدانی‌ها
‏جان تازه‌ای می‌گیرد.»

•
روزی گلدان شمعدانی غرق گُل روی طاقچه‌ ی اتاق،رو به آفتاب،به چشمانت لبخند خواهد زد..
شاید آنروز یاد من امتداد لبخندت باشد
شاید ... .🪴

♡

•
‌تو را خانه می‌دانمت
تو را عطر چای داغ و لطافت گلدان‌های شمعدان می‌دانمت .️.

「♡」

- این که شمعدانی را
جانم صدا می زنم دستِ خودم نیست..
همیشه فکر می کنم که گل‌ها را تو به دنیا آوردی!
نگاه کن ؛
زیبایی شان به تو رفته
تنهایی شان به من..

#حمید_جدیدی

✿ کپشن خاص ✿

این را دیگر همه ی مردمانِ حاضر در اقلیمِ اطرافم میدانند که هر چند صباح یکبار ، بقچه ام را می اندازم گَلَم و با بغلی از کاغذ باطله راه می افتم میروم پشتِ هیچستان ! همانجا که سهراب بود …
تا شاید بتوانم دور از معاشرت و همهمه ی آدمها ، کمی از خودم را پیدا کنم ! چرا که من میدانم ، هرکجا ازدحام باشد ، صدایِ نور ، عطر آب ، سایه ی گنجشکها و رقص شمعدانی و دستِ خدا … گم میشوند !

در سکوت و غیبت از میانِ مردم است که تو میتوانی بیشتر آسمان را تماشا کنی و صفحات میان کتابت را ببوسی و یک تسبیح برداری و ذکر بگیری که “ چرا هستم !؟ “ و “ آخرین کار پیش از مرگم چه باید باشد ؟ “

و این بار دست از پا دراز تر برگشته ام !
شاید خیال کنید با طوماری حدیث و پند و نصیحت میخواهم آن ته مانده حوصله تان را بجَوَم و از آنچه فهمیده ام بگویم ! نه !
من دریافتم … به خوبی دریافتم …
نه آنقدر بزرگ هیبتم که جهان بی من بخشکد و مردم در نبودم تلف شوند یا در خاطرشان بمانم !
نه آنقدر ناچیزم که نشود لکه ای ، جوهری نور از حضورم بیوفتد روی زمین و جوانه شود ..

دریافتم آدمی همواره چیزی میانِ خوف و رجا بوده ! چیزی بینِ هیچ چیز و همه چیز بودن ! …
دریافتم که باید ما بقیِ ایامِ پیش رویم را به شنیدن بگذرانم … و بپذیرم من از دانستنی ها ، اندکی میدانم !
آن هم این است که :
“ هیچ چیز نمیدانم “


#میم_سادات_هاشمی

گمان می کنم
هر آدمی باید پشت پنجره ی اتاقش
یک گلدان
گل شمعدانی داشته باشد
که هر بار گلهایش خشک می شود
و دوباره گل می دهد
یادش بیفتد
که روزهای درد هم
به پایان می رسند .

⏠⏠⏠⏠⏠⏠⏠⏠⏠⏠
༆ما را شمعدانی بدان در گلدانی کوچک

دیشب خوابت را دیدم
صبح
شمعدانی باغچه‌ مان
گل از گلش
شکفته بود...!!

#آرش‌_شریعتی

- این که شمعدانی را
جانم صدا می زنم دستِ خودم نیست..
همیشه فکر می کنم که گل‌ها را تو به دنیا آوردی!
نگاه کن ؛
زیبایی شان به تو رفته
تنهایی شان به من..

#حمید_جدیدی

- عصر باشد و
چای باشد و
شمعدانی..
این جا صد بغل ،
واژه می بارد برایِ شاعری..

#کوروش_مهرگان