یاد اون شعر افتادم که می‌گفت:

بوسه آنگاه قشنگ است
که تمرین نشود؛
بپری...
ماچ کنی،
جیغ کِشَد...
دَر برَوی!

گاهی باید کَند و رفت...
از آدم‌هایی که دوستشان داشتی؛
از مکان‌هایی که آنجا زندگی کردی؛
از هرآنچه دلبستگی داشتی؛
گاهی باید کَند و رفت...
و آنچه ماندنیست را جا گذاشت؛
مثل یاد، مثل خاطره، مثل لبخند؛
رفتنت
ماندنی و با ارزش می‌ شود؛
وقتی که باید بروی، بروی؛
و ماندنت پوچ و بی‌‌فایده است؛
وقتی که نباید بمانی، اما بمانی...!

نفس بکش؛
عمیق، آرام، شادمان،
بگو غم رد شود؛
که قلبت آرامگاه اندوه نیست.
-نزار قبانی.

وقتی ناراحته مثل ناظم حکمت بهش دلداری بدید که میگه:

"تو همه چیز منی!
و اگر از این همه چیز،
حتی ذره ای کم شود؛
من خالی میشوم..
من تهی میشوم.."

«صبور شدن»
حتی آخرین دستاورد دوری هم نیست؛
آدم صبور می‌شود؛
چون راه دیگری ندارد...

‌‏همه‌ی رنج‌ها از آن می‌خیزد
که چیزی خواهی و آن میسّر نشود؛
چون نخواهی، رنج نماند....

«‏ما لا یُحکی، یُبکی...⁩»
آن‌چه گفته نمی‌‌شود؛ اشک می‌شود.



. .

What a pleasant day to start with a smile; Open the window of your heart to happiness, invite love to your heart, and breathe the air of kindness ...

چه دلنشین است روزی که با لبخند شروع شود؛ پنجره‌ی دلت را رو به خوشبختی باز کن، عشق را به قلبت دعوت کن و نفس بکش هوای مهربانی را...

‌‌‌‌‌‌.࿐

آدم‌های خیالباف همیشه حالشان خوب است.
با کسی که دوستش دارند، به میهمانی می‌روند،
چای می‌نوشند و می‌رقصند.
شاد شادند.
کسی را که دوستش دارند همیشه هست.
نه می‌رود، نه می‌میرد،
و نه خیانت بلد است.
آدم‌های خیالباف خوشبخت‌ترینند.
آنقدر فکر می‌کنند تا باورشان شود؛
و بالاخره هم روزی جذب می‌کنند آنچه را که می‌خواهند...

#شیما_سبحانی

به گمانم آدم باید مواظب باشد هرز نشود؛
هرزه نشود. به گمانم آدم باید خودش را،
آغوشش را، حجم روح و جسمش را، نگه دارد برای نیمه‌اش، برای آنی که باید...
‏


. .