حسین پناهی:
تفنگ نمی‌دانست
شکارچی نمی‌دانست
پرنده داشت برای جوجه هایش غذا میبرد
خدا که می‌دانست!
نمی‌دانست...؟!

پ.ن: خدایا توکع میدوووونی!!!
یه کاری کن برامون قربونت برم...
بدجور گرفتارشدیم/
اگه وااااااقعا میتوووووونی؛
یه حرکتی بزن برامون....#رویا.

پرنده داشت برای جوجه هایش غذا میبرد
تفنگ نمی دانست
شکارچی نمی دانست
خدا که میدانست،نمی دانست...؟
- حسین پناهی

گرگ به گله خیره مانده بود

پرسیدم: مگر گرگ ها هم فکر می کنند

گفت: عاشق بره ای شده ام،

نمی دانم آبروی ذاتم را ببرم

یا شکارچی عشقم باشم...

بومیان افریقا،روی تنه درخت حفره هایی ایجاد می کنند و در این حفره ها گردو می گذارند.

میمون ها به هوای خوردن گردو،دست را داخل این حفره ها می کنند و وقتی گردو را در مشت می گیرند دیگر نمی توانند دست خود را بیرون بیاورند.

میمون همچنان جیغ می زند وبالا وپایین می پرد،اما به فکرش نمی رسد که برای رهایی دستش را باز کند و از دام آزاد شود.و نهایتاًشکار شکارچیان می شود!!

آرزوهای دست نیافتنی را رها کنیم ...

انگلیسی ها وقتی تو افریقا
برای شکار میرفتند،
برای جلوگیری از حملات غافلگیرانه ببرها،
یک بز با خودشان میبردند
و دست بز نگون بخت رو با طنابی
به گردنش می بستند که فرار نکنه
و فقط به سختی میتونست راه بره،
و وقتی ببر یا شیر حمله میکردند، شکارچیان
بز رو رها میکردن و خودشان فرار میکردند
و بز بیچاره که قادر به فرار کردن نبود
گرفتار چنگال ببر میشد!

⭐️ این حکایت حال جامعه ماست التماس تفکر

فقط شکارچی‌هامون اسلحه دارن
و اینقدر محیط‌بان کشته میشن
اگه اسلحه آزاد بود
ظرف یه هفته منقرض می‌شدیم :///

دوستان این متن از خودمه! لطف کنین بخونینش و حتی اگه خوشتون نیومد، نطرتون ودرموردش بگین:)
"دل کوچکم دستش را آرام به دیوار میگیرد و به روبرو اما نگاه نمی‌کند!
سنگ کوچکی به پایش گیر میکند... قل میخورد قل میخورد و قل میخورد...  می افتد توی جوی آب باریک...
نگاه خسته اش را به سنگ میدوزد و آه میکشد... صدای سقوط سنگ در وجودش می‌پیچد و چیزی درونش میسوزد دوباره...
خودش را روی دیوار ترک خورده ی روبرو میبیند انگار... دستش را روی زخم میفشارد... اولین سقوط او کی بود؟!! اولین نبودن هیچکسها کی بود؟!! توی کوچه پس کوچه های سیاه ذهنش هیچ چیز معلوم نیست... انگار همه از سوزش و دردهای مدامش خاکستر شده اند... آتشی به پا کرده اند که دودش نه به چشم کسی رفته نه صدای سوختنش حواس کسی را جمع که نه! پرت او کرده...
نگاهش را دوباره به سنگفرش کهنه و فرسوده پیاده رو میدهد و یک چکه زخم به خورد سنگهای ریز زیر پاهایش میرود... به کجا میرود نمی داند... امامیداند که باید رفت... باید از اینجا راهی یک بینهایت نامعلوم شد و در آن حل هم... که دیگر برگشتی نباشد... دیگر حتی نیم  نگاهی به پشت سر نباشد... و آمیخته شدن با یک جنون حتما بهتر از ماندن با مترسک های پوشالی با نگاه های سرد و مغزهای پوچ خواهد بود...
صدای جغدهای بیدار از آن دور ها در هوا جریان می یابد...  کم کم نزدیکتر می آید و روی شانه های باریک و خسته اش سنگینی میکند...
جغدها اما از همه ی موجودات غمگینترند... آنچه او در خواب می دید آنان در سیاهی شب میدیدند و درمی یافتند که شب چه رازهای مگویی را در استینهای بلند و تاریکش پنهان کرده...
به گمانم انسان در شب متولد شد... شبی که آبستن روح های خفته و زخمی ست... که گویی در وجود انسان زیرکانه رخنه کرده و ناله های غمگینشان تارو پودش را سفر میکند و آرام آرام گوشه ای از قلبش را تسخیر میکنند...
و اینگونه ست که انسان درشب  گم شد
درشب  سفر کرد
ودرشب کوچ کرد ونماند
تا شاید جایی دیگر روی این مکعب معلق(که آن هم آنقدر به در و دیوار کهکشان خورده و (شاید سهوا )بی گناهان را ازدرخت آویزان و شکارچیان را بر درخت نشانده که دیگر گوشه ای برایش نمانده)بشود رفت و در زاویه ای  نشست و دیگر برنگشت... نه ندارد...هرجا بنشینی باز آخر کار قل میخوری و گذرت به جاهایی که نباید خواهد افتاد... نه گریزی ست نه گزیری که بشود"نا"یش را از سرش کند...
تا چاره ای باشد... که نیست!!
حتمااین بی زاویه گی، ریشه ی این نبودن تا ابدها را سوزانده است... حتما... "

ترانه و شعر آهنگ زمین مال ما نیست امیر تتلو
بنویس پرنده ها مال ما نیستن دریا مال ما نیست زمین مال ما نیست حتی من مال تو نیستم
زمین مال ما نیست فضا مال ما نیست جدا میشن حتی برگا از درختا پای پاییز
ابرا مال ما نیستن تاج و تختا چه ساده ریختن
حتی شاه زیر آسه به اشتباه خویشتن
پرنده ها مال ما نیستن آسمون به اون بزرگی هست
اما فرق مال ما نیست دنیا پر میوست
لازمه یه وقتا هوا خوری لازمه جدا شدن توافقی
لازمه فقط یه وقتا هوا خوری لازمه جدا شدنه توافقی
خداوند روحرو به بدن خب تحت هدیه ای بست حتی واسه حشرات موزی فرصت زندگی هست
دریا مال ما نیست ماهیا آزادن این ساخته های دست مان که پایه های بازارن
کوها سر پان چونکه دورن از شعار ریزش
طوفان تو راهه مردمانه بی عشق
لازمه یه وقتا هوا خوری لازمه جدا شدن توافقی
لازمه فقط یه وقتا هوا خوری لازمه جدا شدنه توافقی
کشاورز تو صورت شکارچی اه دید مجنون شد به عشق زمین آخر راه دید
عشق پا برجاست حتی تو مشتری و ناهید میشه تو صورت آدم یک ماه دید
**

امروز داستان شنل قرمزیو میخوندم...

برام سوال پیش اومد..!

آقا گرگه مادر بزرگو که قورت میده بعد لباساشو میپوشه

و میخوابه توی رختخواب تا شنل قرمزی برسه...

خب!

... پس چرا وقتی شکارچی شکم گرگو باز میکنه...

مادر بزرگ با همون لباسها میاد بیرون؟!!

واقعا چرااااا؟ یعنی ما انقدر خنگیم؟؟؟ در این حد؟؟؟