یه روزهایی دلم میخواد روی پیشونیم بنویسم، در تلاش برای زنده موندن، حفظ روحیه، کاهش استرس و اضطراب، حل چالش‌های درونی، غلبه بر مشکلات و افسردگی، پس لطفا مشکلی به مشکلات این شخص اضافه نکنید.

هر بار که یکی از ما می‌نویسه «چرا نمی‌تونم بغلت کنم؟» جفت‌مون پرت می‌شیم ته دره؛ دور بودن این شکلیه..

بعضی وقتا هم این شکلیه؛
آدمی که امروز بیدار میشه، هیچ شباهتی به اونی که دیشب‌ خوابیده بود نداره...

The other day my grandma told me, "when you and him are fighting, you both need to remember that it's you two vs the problem, not you vs him."
And that hit me hard!

اون روز مامان بزرگم بهم گفت: «وقتی با هم دیگه دعواتون میشه، جفتتون باید این موضوع یادتون باشه که شما دو تا مقابل اون مشکلی هستید که سرش دعوا می‌کنید، نه تو در مقابل اون‌!»
و این حرفش بدجور حقیقتو کوبید تو صورتم!

بزرگسالی این شکلیه که شما آزادیشو داری ، شرایط وقت و پولشم داری اما دیگه حوصلشو نداری :)

اگه می‌تونستم، زندگی‌م رو بهت می‌دادم تا دوباره زندگی کنی. یه جور دیگه. این‌بار اون‌طوری که خودت می‌خوای. طوری که برای تو شایسته و مناسبه. نه چیزی که الان، این‌شکلی بهش مجبوری.

نوشته بود چیزی که راه حلی براش پیدا نمیکنی، احتمالا مشکلی نیست که باید حل کنید، بلکه حقیقتی هست که باید بپذیرید.

not everyone deserves access to you, it's okay to create boundaries to protect your peace.

همه سزاوار دسترسی بهت نیستن، مشکلی نیست که برای حفاظت از آرامش خودت یسری محدودیتا ایجاد کنی.

میدونی کِی وقتشه از رابطه‌ت بیای بیرون؟ وقتی یهو حس میکنی که باید پارتنرت رو درست کنی، تغییرش بدی، نجاتش بدی یا به هر شکلی عوضش کنی این یه نشونه مشخصه که این فرد برای تو نیست.


«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»

‏خانم روانشناس یه حرف جالبی زد، گفت میدونی کی وقتشه از رابطه‌ت بیای بیرون؟ وقتی یهو حس میکنی که باید پارتنرت رو درست کنی، تغییرش بدی، نجاتش بدی یا به هر شکلی عوضش کنی، این یه نشونه مشخصه که این فرد برای تو نیست.


«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»