چقدر بوسه قشنگه که وقتی صائب تبریزی ازش حرف می‌زنه این‌جوری میگه:
دزدی بوسه عجب دزدی خوش‌عاقبتی است
که اگر بازستانند، دو چندان گردد!

اونجا که صائب تبریزی میگه:

انگشت به لب مانده ام از قاعده ی" عشق "
ما " یار " ندیده تب معشوق کشیدیم !


. .

"فَلتقع بالحُب مَع شخصا یَری أن حُزنکَ
هُو أکبر مَصائبه"

"دلبسته‌ی کسی شو، که غمگین شدن تو
بزرگ‌ترین دل‌نگرانی‌اش باشد..."

تویی در دیده‌ام چون نور و محرومم ز دیدارت
نمی‌دانم ز نزدیکی کنم فریاد، یا دوری!

صائب تبریزی


. .

بالاخره می رسیم اونجاییکه صائب میگه:
آرامش است عاقبت اضطراب ها...


. .

صائب ‌تبریزی :

هر کسی را صبح امیدی ست
در دل های شب 🤍

♡

از صائب عزیز :

ما را زمانه گر شکند ساز می‌شویم ..

♡

اگر نام بلند از چرخ خواهی صبر کن صائب،
ز پستی میتوان رفت به بام آهسته آهسته.



. .

اونجا که صائب میگه:

غافلی از حالِ دل، ترسم که این ویرانه را

دیگران بی صاحب انگارند و تعمیرش کنند...


. .

تیر خلاص رو هم جناب صائب تبریزی به بهترین نحو ممکن در مورد شروع عاشقی زده، مخصوصا اونجایی که میگه:

گل چو خندید
محال است دگر غنچه شود
سر چو آشفته شد از عشق،
بسامان نشود...