صحبتهای عمیق
با ادمهای درست
قابل قیمت گذاری نیستند.

ایان نامه ی من چهل و پنج هزار تا کلمه داشت و حجم کل فایلش پونصد کیلوبایت بود.
امروز حساب کردم و دیدم اگه ما کنار عشقمون شصت سال زندگی کنیم و تا آخرین روز زندگیمون روزی پنج ساعت با هم حرف بزنیم، حجم کل صحبتها، دعواها، درد دلها، عاشقانه ها و نقشه هامون براى آينده میشه حدود چهار گیگابایت که حتا حجم یه DVD رو هم پر نمی کنه.
در اینجا جا داره یک دقیقه سکوت کنیم به احترام حسین پناهی که فرمود:
این بود زندگی؟
#مهدی_معارف

ابتدا که وارد میشوی اگر با یک مشخصه جنس مونث وارد شوید

در عرض سه یا چهار دقیقه بیش از 15 در خواست صحبت برای

شما ارسال میشود که همگی از دو حال خارج نیست

1 – درخواست دوستی

2 – ابراز تمایل به حرفهای خصوصی زننده از نوع نوشتاری یا تصویری

یا حضوری
اگر به درخواستها اعتنایی نکنی بعد از گذشت حدود ده دقیقه

تقریبا اکثر غالب از مذکرهای حاضر در چت روم برای تو پیامی ارسال

نموده اند و چون جوابی دریافت نکرده اند متوجه میشوند که اهل این

برنامه ها نیستی ، خوب اگر از روی صداقت جوابی به مخاطب

بدهی مثلا : نه تمایل ندارم آماج متلکهای جور و ناجور و دور از

شانیت میشوی و راه سوم که با انها همراه شوی...
در نظر بگیرید نوجوان یا جوانی از سن 14 تا 22 ساله برای یکبار

قدم در این محیط مخوف و آلوده بگذارد . ابتدائا با جملات و کلمات

تهییج برانگیز و شهوانی روبرو میشود

سپس چت صوتی و بعد ازان چت تصویری و وبکم و....
در چت روم اول و آخر قالب صحبتها و درخواستها مسائل و موارد

جنسی است اعم از چت نوشتاری ، چت صوتی و چت تصویری
به راستی برای یک نوجوان ویا یک جوان که هنوز اعتقادات و سطح

بینش مذهبی دینی او قوام لازم را نیافته و هرآن با قرار گرفتن بر

سر یک سرازیری احتمال سقوط اخلاقی دارد امن تر و آسوده تر از

این محیط مهییج و تحریک کننده جایی و یا چیزی پیدا میشود؟؟ اگر

میشود نام ببرید.

بعید میدانم که متولیان وزارت فرهنگ وارشاد اسلامی وشورای

عالی فضای مجازی از کم و کیف مطالبی این چت روم ها

بی خبر باشند.

یعنی واقعا هستند؟؟ که نیستند. پس کی؟؟ چه موقع قرار است

نظارتی ، قانونی و فکری به حال این دخمه های دنج شیطانی کرد؟؟
ما هم روزی باید جوابگو باشیم....

وشما پدران و مادران

کمی نحوه استفاده فرزندان دلبندمان را از محیط اینترنت با

ظرافت و حساسیت مدیریت کنیم .

نظارت کنیم ولی نه نظارتی که

حمل بر محدودیت و گرفتن آزادی بشود که این خود عاملی است

در راستای تحریک.

ﻣﺮﺍﺣﻞ ﭘﺬﻳﺮﺍﻳﻲ ﺍﺯ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﯾﺮﺍﻥ:

۱- ﺗﻌﺎﺭﻑ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ
۲- ﻗﺴﻢ ﺩﺍﺩﻥ ﻣﺮﺩﻩ ﻭ ﺯﻧﺪﻩ ﻃﺮﻑ ﻣﻘﺎﺑﻞ
۳- ﺗﻮﺳﻞ ﺑﻪ ﺯﻭﺭ ﺑﺪﻳﻦ ﺷﺮﺡ ﮐﻪ ﻣﻴﻮﻩ ﻳﺎ ﻏﺬﺍﻱ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺭﻭ ﻃﻲ ﻳﮏ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺁﮐﺮﻭﺑﺎﺗﻴﮏ ﺑﻪ ﻟﺒﺖ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻣﻴﮑﻨﻦ ﻭ ﻣﻴﮕﻦ ﺩﻳﮕﻪ ﺩﻫﻨﻲ ﺷﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺨﻮﺭﻱ
۴- "ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺣﺲ ﺗﺮﺣﻢ ﺩﺭ ﻣﻬﻤﺎﻥ" ، ﻣﻴﮕﻦ "یعنی ﺗﻮ ﻓﮏ ﻣﻴﮑﻨﻲ ﻣﺎ ﺑﺪﺑﺨﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﻫﻴﭽﻲ ﺧﻮﻧﻪ ﻣﺎ ﻧﻤﻴﺨﻮﺭﻱ ؟
۵- ﺗﻴﺮ ﺧﻼﺹ: ﺑﺨﻮﺭ ﺣﻴﻔﻪ ، ﺍﮔﻪ ﺑﻤﻮﻧﻪ ﻣﺠﺒﻮﺭﻳﻢ ﺩﻭﺭ ﺑﻨﺪﺍﺯﻳﻢ



مراحل خداحافظی از مهمان:

۱- علامت دادن خانم مهمان به همسرش با سر و چشم
۲- برخواستن آقای مهمان و صداکردن همسرش و گفتن خوب دیگه ما رفع زحمت کنیم؛ اصرار مجدد برای حفظ مهمان توسط صاحبخونه
۳- ادامه صحبتها تا دم در؛ گفتن خداحافظی چند بار
۴- بوق زدن و دست تکون دادن
۵- مشاهده رفتن مهمان تا هنگام خروج از کوچه

هیچ وقت از شنیدن *عزیزم* در صحبتهای دخترها ذوق نکنید.

به عطسه ی گربه ها هم همین واکنش رو نشون میدن :| !!××!!

داستان کوتاه شماره 3 :دختر جوانی چند روز قبل از عروسی آبله سختی گرفت و بستری شد.
نامزد وی به عیادتش رفت و در میان صحبتهایش از درد چشم خود نالید..
بیماری زن شدت گرفت و آبله تمام صورتش را پوشاند. مرد جوان عصازنان به عیادت نامزدش میرفت و از درد چشم مینالید. موعد عروسی فرا رسید.
زن نگران صورت خود که آبله آنرا از شکل انداخته بود و شوهر هم که کور شده بود. مردم میگفتند چه خوب عروس نازیبا همان بهتر که شوهرش نابینا باشد.
20 سال بعد از ازدواج زن از دنیا رفت، مرد عصایش را کنار گذاشت و چشمانش را گشود. همه تعجب کردند.
مرد گفت: "من کاری جز شرط عشق را به جا نیاوردم".