میخواستم بهتون بگم چیزی به اسم برگشت صمیمیت از دست رفته وجود نداره!
میتونید دوباره حرف بزنید رفت و آمد کنید حتی!
ولی صمیمیت؟ نه!
چیزی که از بین رفته احیا نمیشه

مهم نیست که قبلا با یکی چقدر صمیمی بودی صمیمیت اگه یبار از بین بره دیگه هیچوقت مثل قبل نمیشه.

آخرین تصمیمی که گرفتم و به شدت مایلم بهش عمل کنم اینه که دیگه با هیچکس صمیمی نشم و صمیمیت با بقیه رو هم از بین ببرم، و البته باید اینم بگم که ممنونم از دوستانی که همکاری میکنن.

Sharing quiet time with someone who understands your silence is top tier intimacy.

به اشتراک گذاشتن خاموش ترین زمان ها با کسی که سکوتت رو درک کنه، بالاترین سطح صمیمیته...

آدمیزاد به گذشته‌ش پیوند خورده. همیشه دلش می‌خواد رفته‌ها رو برگردونه. به آدمایی که باهاش سرد شدن نگاه می‌کنه و حسرت اون صمیمیت از دست رفته رو می‌خوره. به خونه‌ی کودکیش میره و دلش فراغ بچگیش رو می‌خواد. ذهنش دنبال سال‌های جوونی و فرصت‌های از دست رفته‌ست. اشتباهات کرده و نکرده‌ش. جسم آدمیزاد میره به آینده اما ذهنش راه گذشته رو در پیش می‌گیره. در نهایت هیچ کدوم به جایی نمی‌رسن. من فهمیدم زندگی وقتی تیکِ «انجام شد» می‌خوره که ذهن و جسمت هر دو به یک سمت حرکت کنن.

عاشق شدن اشتباه نیست اما اصرار برای عاشق ماندن وقتی دیگر شواهدی از صمیمیت وجود ندارد، اشتباهی خود خواسته است. در اولی هیچ چیز دست ما نیست و در دومی انتخاب با ماست.

»پونه مقیمی«

•
می‌ دونی چی جیگرتو می‌سوزونه؟
این‌که با یه نفر راجع به همه‌ چیز صحبت کنی و بعد یه جوری باهات برخورد کنه که انگار هیچ صمیمیتی بینتون وجود نداشته :)🤍

♡

نمیخوام بدجنس باشم(شایدم میخوام) اما صمیمیت با آدم های insecure واقعا فرسایندست.

صمیمیت از دست رفته چقدر داستان غم انگیز و عجیبیه. دلگیرم می‌کنه.

حماقت؟
تلاش برای برگردوندن صمیمیت های از دست رفته