روزه ، زنجیر هوا گسستن است / دیو و بت های درون بشکستن است ...

حلول ماه مبارک رمضان ، بهار قرآن ، ماه عبادتهای عاشقانه

نیایشهای عارفانه و بندگی خالصانه را به شما تبریک عرض میکنم ...

التماس دعا

باز باران،
بی ترانه،
بی هوای عاشقانه،
بی نوای عارفانه،
در سکوتی ظالمانه،
خسته از مکر زمانه،
غافل از حتی رفاقت،
حاله ای از عشق و نفرت،
اشکهایی طبق عادت،
قطره های بی طراوت،
دیدن مرگ صداقت،
روی دوش آدمیت…
میخورد بر بام خانه…....
.

از انجماد زمین می رهانی ام بانو!
به سمت آینه ها می کشانی ام بانو!
دلم به پنجره هایت دخیل می بندد
شبی که منتظر مهربانی ام بانو!
مگر برای دلم عارفانه می خوانی!
که روبه روی خدا می نشانی ام بانو!
تمام خانه ات از عطر یاس لبریز است
به مرز عشق و جنون می رسانی ام بانو!
شما کریمه ترین مریم کویر قمی
سروش لحظه بی هم زبانی ام! بانو!
وفات فاطمه معصومه (س) تسلیت باد

、ヽ、ヽ ヽ｀、ヽ、ヽ、ヽ｀、ヽ、ヽ｀｀、、｀、、ヽ、ヽ ヽ｀、ヽ、ヽ、ヽ｀、ヽ、ヽ｀｀、、｀、、ヽ、ヽ ヽ｀、ヽ、ヽ、ヽ｀、ヽ、ヽヽ、ヽ、ヽ、ヽ ヽ｀、ヽ、ヽ、ヽ｀、ヽ、ヽ ヽ、ヽ｀｀、ヽ、ヽ、ヽ.｀、ヽ、ヽ｀｀、、｀、、ヽ｀、ヽ 、ヽ｀、ヽ ╱◥████◣ │田│▓ ∩ │◥███◣ ╱◥◣ ◥████◣田∩田│ │╱◥█◣║∩∩∩ ║◥███◣ ││∩│ ▓ ║∩田│║▓田▓∩║ ｀、ヽ、ヽ、ヽ｀、ヽ、ヽ｀｀、、｀｀、ヽヽ｀、ヽ、ヽ、ヽ｀、ヽヽ｀、ヽ、ヽ、ヽ｀、ヽヽ｀、ヽ、ヽ、ヽ｀、ヽ باز باران با ترانه میخورد بر بام خانه… خانه ام کو؟ خانه ات کو؟ آن دل دیوانه ات کو؟؟؟؟ روزهای کودکی کو؟ فصل خوب سادگی کو؟ یادت آید روز باران! گردش یک روز دیرین.. پس چه شد؟! دیگر کجا رفت؟! خاطرات خوب و شیرینباز باران، بی ترانه، بی هوای عاشقانه، بی نوای عارفانه، درسکوت ظالمانه، خسته از مکر زمانه، غافل از حتی رفاقت، حاله ای ازعشق ونفرت، اشکهایی طبق عادت، قطره هایی بی طراوت، روی دوش آدمیت، میخورد بربام خانه ヽ｀、ヽ、ヽ、ヽ｀、ヽ、ヽ、、ヽ、ヽ ヽ｀、ヽ、ヽ、ヽ｀、ヽ、ヽ｀｀、、｀、、ヽ、ヽ ヽ｀、ヽ、ヽ、ヽ｀、ヽ、ヽヽ、ヽ、ヽ、ヽ ヽ｀、ヽ、ヽ、ヽ｀、ヽ、ヽ ヽ、ヽ｀｀、ヽ、ヽ、ヽ.｀、ヽ、ヽ｀｀、、｀、、ヽ｀、ヽ 、ヽ｀、ヽ ╱◥████◣ │田│▓ ∩ │◥███◣ ╱◥◣ ◥████◣田∩田│ │╱◥█◣║∩∩∩ ║◥███◣ ││∩│ ▓ ║∩田│║▓田▓∩║ ｀、ヽ、ヽ、ヽ｀、ヽ、ヽ｀｀、、｀｀、ヽヽ｀、ヽ、ヽ、ヽ｀、ヽヽ｀、ヽ、ヽ、ヽ｀、ヽヽ｀、ヽ、ヽ、ヽ｀、ヽ باز باران با ترانه میخورد بر بام خانه.

ماندن همیشه خوب نیست

رفتن هم همیشه بد نیست

گاهی رفتن بهتر است...گاهی باید رفت...

باید رفت تا بعضی چیز ها بماند....

اگر نروی هر انچه ماندنیست خواهد رفت

اگر بروی شاید با دل پر بروی و اگر بمانی با دست خالی خواهی ماند

گاهی باید رفت و بعضی چیزها که بردنی ست با خود برد

مثل یاد،مثل خاطره ،مثل غرور...

و آنچه ماندنیست را جا گذاشت،مثل یاد،مثل خاطره،مثل لبخند...

رفتنت ماندنی می شود وقتی که باید بروی،بروی

و ماندنت رفتنی میشود وقتی که نباید بمانی بمانی

برو و بگذار چیزی از تو بماند که نبودنت را گرانبها کند

برو و بگذار پیش از اینکه رفتنت دردی بر دلی بنشاند،خاطره ای پر حسرت شود

برو و نگذار ماندنت باری بشود بر دوش دل کسی که شکستن غرورت برایش

از شکستن سکوت آسانتر باشد

عشقت را بردار و برو.خوب برو. زیبا برو....

سر به زیر برو هر چند با اندوه با لبخندی بر لب برو، هر چند باری سنگین بر دل و بر دوش شاد برو

شاد از این باش که اگر ترا نشناخت،عشق شناخت

برو و بدان هر جا بروی دست عشق را بر شانه ی خود حس خواهی کرد

نگاهت عاشقانه خواهد شد و صدایت آشنا

وقار را در گام هایت می توان دید و اندوهی عارفانه را در لبخندت

همه ی اینها از آن است که عشق قلب ترا ماُمنی برای بیتوته ی خویش یافته است

و همراهت خواهد ماند تا محضر حضرت دوست

آنکه می ماند اسیر عادت و خویشتن خواهی میشود

ذائقه ی جانش تلخ میشود از شور و شیرین های زود گذر و غبار مینشیند بر آینه ی روحش

رفتن همیشه بد نیست

آنگونه باید بروی که دیده شوی و حضورت مثل لمس بال یک پروانه حس شود

آنگونه برو که هیچ نگاهی نتواند ترا انکار کند و هیچ دلی نتواند...

برو،فقط برو...

وقتی بروی همه چیزهایی که باید بیاید می آید...

ﺭﻭﺯﯼ ﺷﯿﺦ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﭼﻨﺪ ﺗﻦ ﺍﺯ ﻣﺮﯾﺪﺍﻥ ﻏﻨﯽ ﻭ ﻣﺎﯾﻪ ﺩﺍﺭﺵ ﺣﻮﺍﻟﯽ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﮐﺎﺝ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺩﻭﺭ ﺩﻭﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪﯼ.
ﺗﯿﭗ ﺧﻔﻦ ﺷﯿﺦ ﺑﺎﻋﺚ ﺟﻠﺐ ﺗﻮﺟﻪ ﺩﺍﻓﺎﻥ ﺣﺎﺿﺮ ﺩﺭ ﻣﺤﻔﻞ ﺩﻭﺭ ﺩﻭﺭ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ. ﺑﻪ ﻧﺎﮔﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺷﯿﺦ ﺑﻪ (ﺩﺍﻓﯽ ﺍﺳﻤﯽ) ﺍﻓﺘﺎﺩ!
ﭘﺲ ﺷﯿﺦ ﺷﯿﺸﻪ ﺑﺮﻗﯽ ﺍﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﻣﺮﯾﺪ ﺭﺍ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺑﺪﺍﺩ ﻭ ﭼﺸﻤﮑﯽ ﻋﺎﺭﻓﺎﻧﻪ ﻭ ﺍﺯ ﺧﻠﻮﺹ ﺩﻝ ﺑﻪ ﺩﺧﺘﺮﮎ ﺣﻮﺍﻟﻪ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪﯼ!
ﺩﺧﺘﺮﮎ ﺧﻨﺪﻩ ﻣﻠﯿﺤﯽ ﺑﻪ ﺷﯿﺦ ﻧﺜﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩ! ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻝ ﻧﺎ ﺑﺎﻭﺭﯼ ﺷﯿﺦ ﺍﺯ ﺩﺍﺩﻥ ﻧﻤﺮﻩ ﺗﻠﻔﻦ ﺧﻮﯾﺶ ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﻧﻤﻮﺩﯼ!
ﻣﺮﯾﺪﺍﻥ ﺧﺸﺘﮏ ﺑﺮ ﮐﻒ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ﮐﻪ یاشیخ! ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺁﻥ ﺑﮑﺮﺩ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺑﮑﺮﺩ!
ﭼﻪ ﺣﮑﻤﺘﯽ ﺩﺭ ﻧﺪﺍﺩﻥ ﻧﻤﺮﻩ ﺗﻠﻔﻦ ﺑﻮﺩﻧﺪﯼ که ﻣﺎ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﭘﺮﺳﺖ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﺎﻫﻠﯿﻢ!؟
ﺷﯿﺦ ﺷﯿﺸﻪ ﺭﺍ ﺑﺎﻻ ﺑﺪﺍﺩ ﻭ ﺻﺪﺍﯼ ﺿﺒﻂ ﮐﻪ ﺁﻫﻨﮓ (ﻧﺎﺭﯼ ﻧﺎﺭﯼ ﻧﺎﺭﯼ) ﺑﻮﺩ ﺭﺍ ﮐﻢ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﺪﺍﺩ:
هماﻧﺎ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﺁﻫﻦ ﭘﺮﺳﺘﻨﺪ!
ﺁﻥ ﺩﺍﻑ ﺍﺳﻤﯽ ، ﺍﺯ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻣﺮﯾﺪ ﺑﺮ ﻣﺎ ﺧﻨﺪﻩ ﺯﺩ. ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻓﺮﺩﺍ ﺑﺎ ﭘﯿﮑﺎﻥ67 ﮔﻮﺟﻪ ﺍﯼ ﺧﺴﺘﻪ ﯼ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺑﺒﺮﯾﻢ ﺗﺎﺯﻩ ﻫﻮﯾﺖ ﻭﺍﻗﻌﯿﺶ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻣﯿﺸﻮﺩ!
ﻣﺮﯾﺪﺍﻥ ﭼﻮ ﺍﯾﻦ ﺳﺨﻦ ﺑﺸﻨﯿﺪﻧﺪ ، ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺣﺮﻭﻑ ﺍﻟﻔﺒﺎ ﺍﺯ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﭘﯿﺎﺩﻩ ﺑﮕﺸﺘﯽ ﻭ ﺩﺳﺖ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﮐﻼﻍ ﭘﺮ ﮐﻨﺎﻥ ﺗﺎ ﺍﺗﻮﺑﺎﻥ ﺻﺪﺭ ﺭﻓﺘﻪ ﻭ ﺍﺯ ﺧﺮﻭﺟﯽ ﺍﻭﻝ ﻭﺍﺭﺩ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﺷﺮﯾﻌﺘﯽ ﺷﺪﻧﺪﯼ ﻭ ﺍﺯ ﭘﻞ ﺭﻭﻣﯽ ﺑﻪ ﻗﯿﻄﺮﯾﻪ ﺭﺳﯿﺪﻧﺪﯼ ﻭ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺣﻠﻘﻪ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ

باز باران، بی ترانه ** بی هوای عاشقانه **

بی نوای عارفانه ** در سکوتی ظالمانه **


خسته از مکر زمانه ** غافل از حتی رفاقت **


حاله ای از عشق و نفرت ** اشکهایی طبق عادت **


قطره های بی طراوت ** دیدن مرگ صداقت **


روی دوش آدمیت… ** میخورد بر بام خانه…**