اصرار و تقلای زیاد برای داشتن رابطه عاطفی میتونه از خودارزشمندی درونی پایین بیاد!
فرد ارزش درونیش رو در دوست داشته شدن توسط دیگری میخواد جستجو کنه!
از طرفی میتونه یک الگوی رفتاری ناهشیار باشه که فرد میخواد دوباره و دوباره طرد بشه و احساس طرد شدگی و تجربه کنه.

تجربه بهم نشون داد آدم هرچقدر که سنش میره بالا و تجربیات عاطفی متفاوتی رو از سر میگذرونه اگر عاقل باشه به رابطه‌ی بهتری میرسه.
فقط کافیه از نقش قربانی خارج بشه اشتباهاتش رو ببینه و بپذیره و تغییر کنه اون‌وقت یه جایی به اون ارتباطی میرسه که همه جوره حالشو خوب میکنه.

ادمهای سالم به خاطر حجب و حیا همیشه عقب میمونن.
توی موقعیت های کاری میگن نکنه حق کسی ضایع بشه
توی روابط عاطفی میگن نکنه مزاحم باشیم
توی معاملات مالی میگن نکنه بی انصافی کنیم و...
خلاصه همیشه این طناب نامرئی حیا دور گردنشون هست و نمیذاره به اونجایی که لیاقتش رو دارن برسن.
درحالی که ادم‌های سالم از چرخه کشور حذف میشن ادمهای فاسد و عوضی پا روی صورت بقیه میذارن با سرعت فزاینده قله‌های موفقیت رو فتح میکنند.
مسخرش اینه که همیشه افراد سالم برای کار درست زحمت میکشن ولی اخرش اونی که توی سیستم رشد میکنه همون شارلاتانی هست که هیچ غلطی نکرده.

خیلی از شکست های عاطفی که منجر به سوگ میشه، فرد در حقیقت برای معشوقه اش گریه نمیکنه، برای خود نادیده گرفته شده اش گریه میکنه، خودی که انتظار داشته دیده بشه و خواسته بشه و دوست داشته بشه، و وقتی منجر به شکست میشه فرد از درون میشکنه، چون احساس طرد شدگی که بالا میاد آشناست، مارو یاد اولین احساس طرد شدن از سمت اولین چهره های دلبستگی دوران کودکیمون میندازه.
انگار که بهمون یادآوری میشه تو باز خواسته نشدی! طرد شدن عزت نفس مارو دستکاری میکنه برای همین خیلی با درد و رنج همراه میشه.

رنجِ همدیگه‌رو محترم بشماریم،
ظرفیتِ روانی و عاطفی هرکدوم از ما متفاوته.

از آدمای مودی فاصله بگیرید تا بفهمن تغییررفتارِ بی‌دلیل، جذابیتِ خاصی واسه هیچ آدمی نداره و قرار نیست همیشه کنارشون بمونید.
مسئولیتِ کمبود عاطفی و
مشکل روانیِ ملت به عهده روانشناسه
نه شما....

‏رنجِ همدیگه‌ رو محترم بشماریم
ظرفیتِ روانی و عاطفی هرکدوم از ما متفاوته .

داشتم یه پادکست گوش می‌دادم
راجع به ترمیم خودمون بعد از
تموم شدن یه رابطه‌ی عاطفی،
این جمله‌اش خیلی منو نجات داد،

می‌گفت:
«وقتی حست رو به کسی از دست می‌دی
تازه می‌فهمی هیچ فرقی با بقیه نداشت،
این حس تو بوده که باعث می‌شده
خاص به نظر بیاد...!»

داشتم یه پادکست گوش میدادم، راجع به ترمیم خودمون بعد از تموم شدن یه رابطه ی عاطفی،این جمله اش خیلی منو نجات داد، میگفت‌:
"وقتی حستو به کسی از دست میدی،تازه میفهمی هیچ فرقی با بقیه نداشت، این حس تو بوده که باعث میشده خاص به نظر بیاد..!"

بی‌حسی عاطفی نوعی مکانیزم دفاعی هست که مغز برای حفاظت از تو در برابر درد بیش از حد یا غم شدید به کار میگیره، وقتی عواطف خیلی زیاد یا غیرقابل تحمل میشن، مغز ترجیح میده احساسات رو خاموش کنه.