✿ کپشن خاص ✿

محبوبم! من دائما شما را دوست دارم.
چه در گرانی، چه در ارزانی، چه در تحریم، چه در جنگ، چه در صلح.
من دائما شما را دوست دارم، چه سیر باشم چه گرسنه، چه شادمان باشم، چه غمگین.
من دائما شما را دوست دارم، خوابم، شما را دوست دارم، بیدار می شوم شما را دوست می دارم.
پیاده می روم، در اتوبوس کنار پنجره پشت سر راننده، هنگام ریختن میوه های گندیده، پیتزای نیم خورده، بطری نوشابه نوشیده شده و گل های پلاسیده در کیسه، هنگام کندن سنگ های داغ از پشت نان های سنگک.
محبوبم! در عبادتم چنان با تو سخن می گویم که خداوند به گریه می افتد...

#محمد_صالح_علا‌ء

گاه هایمان ” هرزه ” شده اند
آغوش هایمان بوی ” هوس ” گرفته اند
قول هایمان ” بی اعتبار ” است
حرف هایمان ” خالص ” نیست
عشق هایمان ” پوشالی ” شده است
محبت هایمان ” قلابی ” شده
خوبی هایمان فقط ” تظاهر ” به خوبی ست
عبادتمان همه چیز است جز ” بندگی ” خدا . . .
رنگ و لعاب صورت ها هر روز بیشتر میشود
و رنگ و لعاب دل ها هر روز کم تر . . .
افکارمان ” غربی ” شده است
آزادی از نظرمان آزاد بودن پوشش است نه آزاد بودن عقیده ,
همه کارها را با پاداش میخواهیم
اما تا این که جزا ببینیم فریادمان به آسمان میرسد . . .
فرهنگ اصیل خودمان را کنار گذاشته ایم و فرهنگ به اصطلاح ” مدرن ” را برگزیده ایم
شلوار پاره میپوشیم چون ” مد ” است !
لباس های ساده و مناسب را کنار میگذاریم چون ” افت کلاس ” است !
شعار میدهیم بدون ” عمل ” . . .
قضاوت میکنیم بدون ” عدل ” . . .
سوال من این است ما در کدام نقطه از انسانیت ایستاده ایم ؟