در گلوی من ابر کوچکی ست
می شود مرا بغل کنی؟
قول می دهم
گریه...
کم کند


مژگان عباسلو

به رویدادى بزرگ محتاجم
اتفاقى که بى خبر باشد
کاش وقتى به خانه برگشتم
کفش هاى تو پشت در باشد...

#مژگان_عباسلو

بگذار سر به سینه‌ی من در سکوت ، دوست !
گاهی همین قشنگ‌ترین شکل گفتگوست
بگذار دست‌های تو با گیسوان من
سربسته باز شرح دهند آنچه موبه‌موست ..

دلواپس قضاوت مردم نباش ، عشق
چیزی که دیر می‌برد از آدم آبروست !
آزار می‌رسانم اگر ... خشمگین نشو
از دوستان هر آنچه به هم می‌رسد ، نکوست ...

من را مجال دلخوشی ِ بیشتر نداد
ابری که آفتاب دمی در کنار اوست
آغوش وا کن ، ابر مرا در بغل بگیر !
بارانی‌ام شبیه بهاری که پیش روست ..



{ مژگان عباسلو }

در گلوی من ابر کوچکیست
می شود مرا بغل کنی؟
قول می دهم
گریه... کم کند.

مژگان عباسلو

بیهوده می‌دوند
خیابان‌ها؛
بی او
دلم به هیچ قراری
نمی‌رسد!
شاعر: مژگان عباسلو