خیلی عجیبه که فارغ از زیبایی، فیزیکال، دانش، توانایی، هممون حس ناکافی‌بودن رو حداقل یک‌بار تجربه کردیم.

چقدر کلمه‌ی «سابق» عجیبه.
رفیق سابق،خونه‌ی سابق،
آدم سابق....
یه جوریه‌‌‌‌!
انگار داریم به جای زخم‌هامون نگاه می‌کنیم....

دوست داشتن خیلی عجیبه.اخلاق و رفتارت شبیه طرف می شه، قیافه‌ت شبیهش می شه، بوی اون آدمو می‌گیری، علایقت علایق اون آدم می شه، اهدافش می شه اهدافت، و تمام تو می شه اون.
حالا تو این وضعیت فکر کن یه روز از دستش بدی؛ باید دوباره خودتو پیدا کنی دوباره خودتو بسازی...

آدم بودن عجیبه، انگار از ته دلمون می‌خوایم احساس کنیم و عاشقی چیزی شیم و حاضریم حتی وجود واقعی یه نفر و تو ذهنمون انکار کنیم و عاشق تصور خودمون از طرف شیم(چون یحتمل دوست داشتن بقیه از دوست داشتن خودمون راحت‌تره) و بعد بذاریم با واقعیتش ناامیدمون کنه.

It's very strange
Have feelings for someone
You know he doesn't deserve it!!

خیلی عجیبه
نسبت به کسی حسی رو داشته باشی
که میدونی لایقش نیست!!

این برهه ی زندگی واقعا عجیبه!!!!
هم ناراحتیم، هم باید کار کنیم، هم باید درس بخونیم، هم ناراحتیمون رو نشون ندیم، هم غذا بپزیم، هم تلاش کنیم، هم بخوابیم
تازه باید به فکر آینده هم باشیم :/

من انقدر دوست دارم که که یه اخم و ناراحتی کوچیکت، میتونه تا چند روز منو ناراحت و افسرده کنه:)))
برای خودمم عجیبه که کسی رو انقدر بخوام که طاقت یه اخم کوچیکش هم نداشته باشم. دلم میخواد همیشه حالت خوب باشه!

همیشه گفتم. زندگی خیلی عجیبه، تا قبل اینکه تصمیمی بگیری یا به نتیجه‌ای برسی هیچ نشونه‌ای نیست و سردرگمی. ولی کافیه دست به انتخاب بزنی و تصمیم بگیری و به نتیجه برسی، اون‌وقته که از بی‌ربط‌ترین جاها هم نشونه‌های عجیب و غریب در تایید و ردش می‌خوره تو صورتت!

خیلی عجیبه ولی نبودنِ آدم‌ها، اونا رو کمرنگ می‌کنه. حداقل برای من این‌طور بوده.

‏درونگرا بودن خیلی عجیبه؛
در عینِ حال که ممکنه در طولِ روز کلی حرف بزنی، وقتی شب دراز میکشی مغزت تا خرخره پُره؛
چون نه حرفی از مشکلاتت زدی، نه فکرای مهمی که از مغزت گذشته :)))