پشت سرت تابوت قایقهاست
سر بر نگردان روح عریانم!...
#علیرضا اذر

از همـان روزی کـه دانشجو شـدم

از جهاتی بـنده زیر و رو شـدم



روز اوّل ســر به زیــر و با حیا

روز دوّم این هوا (…) پررو شدم



بعد از آنـی کـه سبیلم را زدم

دشمن ِ سر سخت ِ زیر ابـرو شــدم



هیبت ِ مـردانه را دادم ز دست

صاحب ِ لنز و تل و گیسو شـدم!



دود ِ پیپ و دود قلیان، دود بنگ …

من ولـی پابـست ِ تنـباکو شدم



تـرم اوّل گرچه دیدم ژالـه را

عاشـق ِ گلـچهره و مـینو شـدم!



ترم دوّم قلب ِ من پـایانه شد

هر کسی خر شد سوار ِ او شدم!



فصل ِ سـرما لُـخت و عریانم، ولی

فصل ِ گرما شکل ِ اسکیـمو شدم



بس که اُملت پخته ام این سال ها

عـمّه جــانم گفت کـدبانو شدم!



در حــوادث بــر خــلاف ِ دیگران

فارغ از هر گونه های و هو شدم



یاد ِ ایّامی که می دانی به خیر…

تازگی بی خاصیت، بی بو شدم!



بعد ِ عمری کسب ِ علم و معرفت

جای دکتر، عاقبت هالو شدم!