هر حکایت دارد آغازی و انجامی
جز حدیث رنج انسان،
غربت انسان ...
آه! گویی
هرگز این غمگین حکایت را
هر چه باشد، نهایت نیست ...

غیر
از
خودمان،
سمتِ
هر
که
دویدیم
غربت
بود!

من صبورم اما
به خدا دست خودم نیست اگر می رنجم
یا اگر شادی زیبای تو را
به غم غربت چشمان خودم میبندم
من صبورم اما
چه قدَر با همه ی عاشقی ام محزونم
و به یاد همه ی خاطره های گل سرخ
مثل یک شبنم افتاده ز غم مغمومم
من صبورم اما
بی دلیل از قفس کهنه ی شب می ترسم
بی دلیل از همه ی تیرگی رنگ غروب
و چراغی که تو را از شب متروک دلم دور کند
من صبورم اما
آه ، این بغض گران
صبر چه می داند چیست...
 
#حمید_مصدق

تو با کدام زبان
صدایم می‌زنی...
سکوت تو را لمس می‌کنم...
به من که نگاه می‌کنی...
به لکنت می‌افتم...
زبان عشق سکوت می‌خواهد...
زبان عشق واژه‌ای ندارد...
غربت ندارد..‌!

#نزار_قبانی

محمود درویش یه جایی گفته:
غربت
کسی
نباش
که
تو
را
وطن
دیده
است!

‏خانم غزاله علیزاده در «خانه‌ی ادریسی‌ها» جمله‌ای دارد‌ که
حس و حالِ بسیاری از ما است:
«این جماعت غربتم را به نهایت می‌رسانند.»

خدا، خدای ماه من!
تویی تو غربت جهان، چراغ من،
پناه من،
حامی و تکیه‌گاه من!

خدا، خدای نازنین!
میشه منو بغل کنی؟
دلم گرفته از زمین...

#نرگس_صرافیان_طوفان

‏باید اعتراف کنم بعد پنج سال هنوز صفحشو چک می‌کنم که ببینم چی گذاشته،
روزاش چطوری می‌گذره،
یه وقت غربت از پا درش نیورده باشه،
اون پسره یوقت اذیتش نکنه،
کارش چجوری پیش میره،
درسته اگر مشکلی داشته باشه کاری از دستم برنمیاد ولی کاش غم نداشته باشه،
کاش غمشو نبینم.

. .

چه غربتی داشته شهریار وقتی گفته؛

"آزرده دل از کوی تو رفتیم و نگفتی
کی بود؟ کجا رفت ؟ چرا بود و چرا نیست"

تو با کدام زبان صدایم میزنی
سکوت تو را لمس میکنم
به من که نگاه میکنی
به لکنت می افتم
زبان عشق سکوت میخواهد
زبان عشق واژه ای ندارد
غربت ندارد
حضور تو آشناست
از ابتدای تاریخ بوده است
در همه زمانه ها خاطره دارد
تو با کدام زبان سکوت میکنی
میخواهم زبان تو را بیاموزم🤍.

.نزار قبانی