‏خانم غزاله علیزاده در «خانه‌ی ادریسی‌ها» جمله‌ای دارد‌ که
حس و حالِ بسیاری از ما است:
«این جماعت غربتم را به نهایت می‌رسانند.»

•
خانوم هایده بهترین توصیف از شب رو کرده اونجا که میگه:
شب که از راه میرسه غربتم باهاش میاد.

「♡」

بلاتکلیف مانده ام
میان آدم ها

آدمنــد یا
بازیگـر

ومن لابه لاے این همه
دوست و آشنـا

دچار غربتم
به چه عاشقے کنم

که عشق
اندوه رنجواره من است

من تلخ تر ازعشق به آدمے
چیزے نچشیده ام