آقای نزار قبانی می‌فرماید:
«خلف الإهتمام تختیٔ کل معانی الحب»
عشق وابسته به یک چیزه، «توجه»
میگه اگه کسی بهت گفت دوستت دارم ولی بهت توجه نکرد،
بدون دوستت نداره.
ولی اگر کسی حواسش بهت بود،
از غصه‌ت غمگین شد،
تو جمع‌ها نتونست بهت بی‌توجه باشه و همیشه پیگیرت بود، حتماً دوستت داره‌ ..

آقای نزار قبانی می‌فرماید:
«خلف الإهتمام تختیٔ کل معانی الحب»
عشق وابسته به یک چیزه، «توجه»
میگه اگه کسی بهت گفت دوستت دارم ولی بهت توجه نکرد،
بدون دوستت نداره.
ولی اگر کسی حواسش بهت بود،
از غصه‌ت غمگین شد،
تو جمع‌ها نتونست بهت بی‌توجه باشه و همیشه پیگیرت بود، حتماً دوستت داره‌:)

از یک‌جایی به بعد، دیگر ناراحت نشدم و از همان‌جا به بعد بود که بیشتر خوش گذشت و بیشتر فهمیدم که زندگی دقیقا چیست.
زندگی دقیقا خوشحال بودنِ در لحظه بود. این‌که به این باور رسیده‌باشی که دلخوری و اندوه، هیچ فایده‌ای ندارد و بگردی و در بدترین چیزها هم دلایلی برای شادی و دلگرمی و لبخند پیدا کنی، حتی اگر ناچیز، حتی اگر کوچک. تو باید بلد باشی لذت ببری. باید از موانع جهانت پله بسازی و از غصه‌هایت قصه ببافی و با لبخند برای آدم‌ها تعریف کنی و آنان را به این باور برسانی که زندگی زیباست، وقتی خودت به زندگی، زیبا نگاه کنی...

#نرگس_صرافیان_طوفان

‏کاش گلدان پشت پنجره‌ات بودم؛ هِی زرد می‌شدم، هی غصه‌اَم را میخوردی

.࿐

همیشه که نباید بنشینیم و
بدی‌هایِ زندگی‌ِمان را مرور کنیم؛
گاهی باید نشست و
پا بر روی پا انداخت و
خوشی‌ها را شمرد،
چای نوشید و پشت کرد به تمامِ نداشتن‌ها و غصه‌هایی که عمری با آن‌ها زندگی کردیم


. .

دلم میخواد دیگه ناراحت نباشم ولی انقد طولانی ناراحت بودم که یادم نمیاد قبل ناراحت بودنه چه شکلی بودم و همه زندگیمو دور ناراحتیه ساختم و حتی نمیدونم بدون غصه‌هام کیم یا اصلا وجود دارم یا نه.

من با کشته شدن هرکسی غصه خوردم ولی نمی‌دونم چرا غصه‌ای که برای هواپیما میخورم یجور دیگه‌اس، هیچوقت کهنه نمیشه، هیچوقت کم نمیشه و بازم مثل روز اول قلبمو فشار میده.

واسه کسایی غصه خوردی
که از غصه‌خوردنت خوشحال بودن...
ای آدم ساده.

آدمها میتونن تنها زندگی کنن. میتونن خودشون، خودشون رو دوست داشته باشن. ولی شاید بعضیها لازم دارن که یکی تو زندگیشون باشه، یه آدمی که به قول عادل دانتیسم، «یکی باید باشه که وقتی نگاش میکنی
نه اینکه غصه‌هات یادت بره
نه..
فقط یادت بیاد دلیلِ بزرگتری
برای خوشحال بودن داری ...»


. .

آدم‌ها می‌تونن تنها زندگی کنن.
می‌تونن خودشون خودشون رو دوست داشته باشن.
ولی شاید بعضی‌ها لازم دارن که یکی تو زندگیشون باشه، یه آدمی که به قول عادل دانتیسم،
«یکی باید باشه که وقتی نگاش می‌کنی نه این‌که غصه‌هات یادت بره؛
نه...
فقط یادت بیاد دلیلِ بزرگتری
برای خوشحال بودن داری...»