شب دوباره همانیم ! آزرده ، غمگین ، تنها و ترسیده از دنیا ؛ حتی اگر تمام روز ، در قوی‌ترین حالات ممکن یک انسان زیسته باشیم !

یه روز میاد با اون آدمی که از هر دری باهاش صحبت می‌کردی و حرف کم نمیومد، دیگه حتی نمی‌تونی یه مکالمه‌ی چند دقیقه‌ای داشته باشی؛ اونجا شروع غریبه شدنه، شروع کمرنگ شدن، شروع غمگین شدن برای حرف‌های نگفته، شروع از یاد رفتن.

خواب واقعا نجاته
وقتی میخوابی ناراحت نیستی
عصبانی نیستی، غمگین نیستی ..

آدمی که دلش غمگینه ، شاید بارها بخنده اما محاله چشماش دیگه برق بزنه :(

من زندگیم همینجوریش هم غمگین بود، نباید الکی امیدوارم میکردی.

‏یه غمی خیلی پر رنگ‌تر از بقیه غم‌هاست، هضم نشدنی و هرگز خوب نشدنی، هر بار با هر اتفاقی غمگین میشی یا صدمه میبینی برمیگردی پیش اون غم، از غم‌‌های جدید به کهنه‌ترین غمت پناه میبری،به جانکاه‌ترین غمت.

•
- میشه غمگین بود و خندید؟
‏ میشه عزیزم میشه :(

♡

از وقتی فهمیدم کارایی که برای خودم انجام میدم،بقیه خانوادشون براشون انجام میدن آدم غمگین تری شدم.


«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»

ولی ما واسه اینهمه غمگین بودن
‏خیلی جوونیم ...
• |.|

یه جا نوشته بود :
ایستادگی و محکم بودن زیاد باعث میشود
دیگران فکر کنند تو هیچ وقت غمگین نمی شوی
زیادی محکم بوده ام عزیزم زیادی!