گاهی میانِ مَردُم
دَر اِزدحامِ شَهر
غِیر اَز تُو هَر چِه هَست را
فَراموش میکُنَم! ((...))
‌‌
‎‌‌☞ .

غِیرِ
بارِ عشق
هر باری
که هست ، افکندنی‌ست...

 
"بیدل"

درددل باکَس نِمی‌گویَم به غِیر از یارِ خویش.
کُشته را بنگر شکایَت پیش قاتِل می بَرَد!

دآشتَم اَشـڪ میریختَم وبهِش میگُفتَم:•••
نَرو•••
تُوروخُدآ•••
تَنهآم نَذآر•••
مَن به غِیراَزتُودیگِـه کَـسی رونَدآرم•••
بـه خُدآخِیلی دُوست دآرَم•••
بااَنگشتآش اَشـڪَمُـوپآڪ ڪرد•••
گُفت:•••
به خُدآمَنـم•••
دوسش دآرَم•••

هَمچین مٖیگین رابطه هٰای
مَجازیِ ب هٖیچ جٰا نِمیرسهِ
اِنگار رابطه هایِ غِیر مَجازیتُون
ب جایی رِسیده:||

وَقتی بیش اَز حَد دوسِش دآری ...

.
.
حَسود میشی
حَسآس میشی
چِشــــــمِ دیدَنِ نگآهآیِ بَقیه رو بِهِش نَدآری ...
چِشم نَدآری بِبینی غِیر اَز تُو بآ بَقیه هَم حَرف میزَنه ...
هَمَش اَلکی اَزَش دِلگیر و نآرآحَت میشی ...
مُدآم نِگَرآن و دِلوآپَسی ...
اینآ هَمَش از دوس دآشتَنِ زیآده ...
خآهِشَن تآ دیر نَشُده بِفَهمین
وَقتی رَفت دیگِه بَرنِمی گَرده

امام على‏علیه السلام:

لاتَفرَحَنَّ بِسَقطَةِ غَیرِکَ فَإنَّکَ لاتَدری ما یُحدِثُ بِکَ الزَّمانُ:

از زمین خوردن کسى شاد مشو که نمى‏دانى گردش روزگار براى تو چه در آستین دارد . . .