‏اگه بخوام از تجربه شخصیم واستون بگم :
هرجا رقیب دیدین رقابت کنید باهاش
هرجا دشمن دیدین مبارزه کنید باهاش
اما هرجا آدم حسود دیدین، فقط فرار کنید

عکس که چاپ می‌کنی، انگار دیگه خاطره‌ها نمی‌تونن از دستت فرار کنن. بعضی وقت‌ها این احتمال که عکس توی موبایلت گم بشه خیلی بیشتر از گم شدن یه تیکه کاغذ به‌نظر می‌رسه.

من می‌خوام علاقه‌مو دنبال کنم ولی اون خشتکشو گرفته و داره از دست‌م فرار می‌کنه.

از دید بقیه روی پاهام وایستادم حالم خوبه و واقعا قوی‌ام
اما حقیقت اینه که خسته ام، تیکه تیکه شدم، میخوام فرار کنم، میخوام برم گم و گور شم

فروغ فرخ زاد از قول هممون میگه:
«در ظاهر روی پاهایم ایستاده ام!
گاهی میخندم و گاهی گریه میکنم؛
اما حقیقت این است که خسته شدم.
میخواهم فرار کنم! میخواهم بروم و ناپدید شوم...»

در ظاهر روی پاهایم ایستاده ام.
گاهی می خندم و گاهی گریه می کنم.
اما حقیقت این است که خسته هستم.
می خواهم فرار کنم،می خواهم بروم و ناپدید شوم.
-فروغ فرخزاد.

این روزها حال خوشی ندارد
شهریور را میگویم...
انگار از تابستان فرار می کند!
آخر یکی نیست بفهماند
کجا؟!
کجا که انقدر هم عجله داری...
آن طرف تر پاییز ایستاده
پاییزی که چیزی برایت ندارد
جز اینکه هرچه را هم که داری می گیرد.

انقد دنبال آدم اشتباه ندویین، آدم درست اصلا فرار نمیکنه.

خدایا نشه که یه وقت صفاتی که ازشون فراری هستیم آروم‌تر و پنهانی‌تر از یه مورچه‌ی سیاه رو سنگ سیاه تو دل تاریکی، بیاد و تو وجودمون بشینه.

هنوز زنده‌ام. نه به شرط زندگی، به زور نفس‌کشیدن. هر صبح از تخت می‌کنم، مثل کسی که از خواب‌های عجیب فرار می‌کنه. دست‌هام هی دنبال یه چیزی برای ساختن می‌گردن، ولی خب، به هیچ رسیدن. ولی زنده‌ام. هنوز ته دلم یه چیزهایی قل‌قل می‌کنه، یه چیزی شبیه امید، یا شاید یه ذره شوق گمشده. شاید زندگی همینه. دوباره دست به کار بشی، حتی اگه خودت هم ندونی چرا.