آدمیزاد به گذشته‌ش پیوند خورده. همیشه دلش می‌خواد رفته‌ها رو برگردونه. به آدمایی که باهاش سرد شدن نگاه می‌کنه و حسرت اون صمیمیت از دست رفته رو می‌خوره. به خونه‌ی کودکیش میره و دلش فراغ بچگیش رو می‌خواد. ذهنش دنبال سال‌های جوونی و فرصت‌های از دست رفته‌ست. اشتباهات کرده و نکرده‌ش. جسم آدمیزاد میره به آینده اما ذهنش راه گذشته رو در پیش می‌گیره. در نهایت هیچ کدوم به جایی نمی‌رسن. من فهمیدم زندگی وقتی تیکِ «انجام شد» می‌خوره که ذهن و جسمت هر دو به یک سمت حرکت کنن.

خسته‌ام، خسته از دویدن‌ها
قدری آرام و خواب می‌خواهم
دائما کار و دائما پیکار
ذهن بی‌اضطراب می‌خواهم...
کنج دنج و فراغتی ممتد
بی‌حساب و کتاب می‌خواهم.

#نرگس_صرافیان_طوفان‌

بهترین زمان‌هایِ عمرم، لحظه هایی ست که کنارِ عزیزانم سپری میشوند. وقتی تمامِ مشغله های مهم و تکراری ام را گوشه ای معطل می کنم و در گرمایِ حضورشان رها می شوم تا بودنشان، ثانیه ای از دستم نرود.
وقتی کنارشان می‌نشینم و با جان و دلم می‌خندم، وقتی حضورِ خالصانه‌شان، گَرد فراموشی و آرامش به افکارم می پاشد و تمامِ دغدغه هایِ ریز و درشتم را فراموش‌ میکنم.
آدم‌ها برای تضمینِ آرامش و خوشبختیِ‌شان، نیاز دارند زمان هایی را فقط برایِ عزیزان و بهترین هایِ زندگیِ شان باشند و لحظه هایِ فراغتشان را با کسانی پر کنند که به جز خودشان کسی جایشان را پر نمی‌کند!
کسانی که حضورشان بهترین دلیل برای آرامش است و زیباترین انگیزه برای لبخند...
کسانی که آمده اند تا زمین را جایِ بهتری برایِ زیستن کنند
و بهانه‌ی موجهی برای ادامه دادن باشند،
آدم هایِ بینظیری؛ " که نه تکرار خواهند شد ، نه تکراری ‌"


. .

می‌دونم تلخه، ولی خیلی بهش فکر می‌کنم. به اینکه مهمترین سوال آدمیزاد تو این جهان چیه؟ من از دید خودم یه جواب دارم براش؛ «من یملأ الفراغ الذین یغیبون؟». چه‌کسی جای خالی رفتگان را پر می‌کند.

بهترین زمان‌هایِ عمرم، لحظه هایی ست که کنارِ عزیزانم سپری میشوند. وقتی تمامِ مشغله های مهم و تکراری ام را گوشه ای معطل می کنم و در گرمایِ حضورشان رها می شوم تا بودنشان، ثانیه ای از دستم نرود.
وقتی کنارشان می‌نشینم و با جان و دلم می‌خندم، وقتی حضورِ خالصانه‌شان، گَرد فراموشی و آرامش به افکارم می پاشد و تمامِ دغدغه هایِ ریز و درشتم را فراموش‌ میکنم.
آدم‌ها برای تضمینِ آرامش و خوشبختیِ‌شان، نیاز دارند زمان هایی را فقط برایِ عزیزان و بهترین هایِ زندگیِ شان باشند و لحظه هایِ فراغتشان را با کسانی پر کنند که به جز خودشان کسی جایشان را پر نمی‌کند!
کسانی که حضورشان بهترین دلیل برای آرامش است و زیباترین انگیزه برای لبخند...
کسانی که آمده اند تا زمین را جایِ بهتری برایِ زیستن کنند
و بهانه‌ی موجهی برای ادامه دادن باشند،
آدم هایِ بینظیری؛ " که نه تکرار خواهند شد ، نه تکراری ‌"


. .

من بودم و دل بود و کناری و فراغی
این عشق کجا بود که ناگه به میان جَست؟

من بودم و
دل بود و
کناری و
فراغی
این عشق کجا بود که ناگه به میان جست

#وحشی_بافقی

‏من بودم و
دل بود و
کناری و
فراغی
این عشق کجا بود
که ناگه به میان جست...

نه فراغت ِ نشستن
‏نه شکیب ِ رخت بستن
‏نه مقام ِ ایستادن
‏نه گریزگاه دارم

‏⁧#سعدی⁩

ﯾﻪ ﺟﻮﺭﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﻧﻔﻬﻤﯽ ﺑﻪ ﺧﺮ ﻣﺜﺎﻝ ﻣﯿﺰﻧﻦ




ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺑﻘﯿﻪ ﺣﯿﻮﺍﻧﺎﺕ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﻓﺮﺍﻏﺘﺸﻮﻥ ﺭﻭ ﺑﺎ ﺣﻞ ﻣﻌﺎﺩﻻﺕ ﻟﮕﺎﺭﯾﺘﻤﯽ ﭘﺮ ﻣﯿﮑﻨﻦ.
ﺩﻗﯿﻘﺎ ﻓﺮﻕ ﺧﺮ ﺑﺎ ﺷﺘﺮ ﭼﯿﻪ؟����