دردناک‌ترین بخش پذیرش زمانیه که میپذیری اصلا ارزشش رو نداشت، ارزش تمام انرژی و وقت و خوبی‌هایی که از جون مایه گذاشتی، زخم‌هایی که در ازاش خوردی و فرسودگی‌ای که در تار و پودت نشست، اصلا ارزش این همه غرامت رو نداشت.

‏‌نمیدونم کی لازم داره این رو بشنوه:
تنها چیزی که نباید واسه‌اش جنگید، خواسته شدنه. اگه این یکی از جنگهای روزانه توئه، حاصلش فقط فرسودگیه.
‌

نمیدونم کی لازم داره این رو بشنوه:
تنها چیزی که نباید واسه‌اش جنگید، خواسته شدنه. اگه این یکی از جنگهای روزانه توه، حاصلش فقط فرسودگیه.

نمیدونم چطور بگم اما یه «خریت»های دوست داشتنی تو زندگی آدم هست که میدونی نباید انجامش بدی، میدونی نباید دنبالش بری، میدونی نباید پیگیرش باشی اما هستی، این خریت های دوست داشتنی انسان رو پیر و فرسوده و افسرده میکنه ولی آیا این عوارض باعث دست کشیدن هم میشه؟هرگز!
زنده باد خریت.

تلخ ترین قسمت زندگی اونجاست که
جناب ابتهاج میگن:
پای اگر فرسودم و جان کاستم
آنچنان رفتم که خود می‌خواستم.

اهمال‌کاری عین موریانه، از داخل آدمو می‌خوره. یهو به خودت می‌آی می‌بینی چند ماهه که ذهنت درگیر یه کاریه ولی هیچ کار براش نکرده‌ای و قدر هزار سال خسته‌ای. اهمال‌کاری آدم رو فرسوده می‌کنه. فرسوده‌ی راه‌های نرفته.

‌
بازیچه
تقدیرم،
فرسوده
ایام

- فاضل نظری


. .

نمیدونم متوجه فرقش هستید یا نه. ولی نه خوابم میاد نه خسته ام.
فرسوده‌ام. روز های تکراری منو میفرسایه. اصلا زندگی تکراری و فرسایشیه.

اونجا که #هوشنگ_ابتهاج میگه:

پای اگر فرسودم و جان کاستم
آنچنان رفتم که خود می‌خواستم!


. .

If you are feeling burnout, you are not doing the right things.

اگر احساس فرسودگی می کنید، کارهای درست را انجام نمی دهید.

.࿐