انقدر پیش هر کس و ناکسی سفره دلتون رو باز نکنید، مردم همه چیز رو یادشون می‌ره جز اون روزهایی که شما پیششون ضعیف بودید.
طرف بعد از خودکشی ناموفق
مسیر زندگیش رو عوض کرد
و تخصص داخلی قبول شد،
مردم نگفتن فلانی تلاشش رو کرد
و موفق شد.
همه گفتن فلانی که خودکشی کرده بود هم متخصص شده.

شنیدی میگن فلانی اومده چشمت روشن؟
هروقت این آدم به من پیام میده چشمام روشن میشه
برق میافته تو چشمام
چشم چیه
دلم روشن میشه
تموم وجودم روشن میشه
محبتش تو قلبم ریشه کرده

وقتی از آدمای مورد علاقه‌تون ناراحتید برید بهش بگید فلانی همچین غلطی کردی، که اونم بگه چرا یه همچین غلطی کرده. بزنین تو سر هم دیگه ولی در نهایت به یه نتیجه ای برسید؛ چیه آخه تو ذهنتون تجزیه تحلیل می‌کنین و به اون مسئله پر و بال می‌دید؟ چند تا ارتباط باید سر سوء‌تفاهم از بین بره؟!

یه روزی میرسه که به خودم بگم
چه خوب شد که فلانی از زندگیم رفت
چه خوب شد دوستی من با فلانی
به هم خورد...
چون بدون اون الان آدم بهتر
و خوشحالتری هستم..
واسه آدمایی که از زندگیت میرن
غصه نخور!
اونا از اول هم آدم قصه تو نبودن.

دیگه بهم ثابت شد که تو هر بحث و دعوایی اونی که بیشتر عصبی شده و داد و بیداد میکنه بیگناه‌تره، مقصرها همیشه به خودشون مسلطن، آروم و بیصدا مغزت رو نابود میکنن و عصبانیت میکنن که آخرش بگن دیدین فلانی چیکار کرد؟ من داشتم مثل آدم باهاش حرف میزدم.


«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »

به قول سعید صاحب علم:
«نرنج از اینکه فلانی بد تو میگوید،
قفس نشین همه را راه راه میبیند.»

‏قسمت جالب پارتنر خوب داشتن اینه که هر اتفاق رندومی رو میتونی بهش اطلاع بدی

-وای خیلی غذا خوردم
-گربه دستمو چنگ زد
-مامانم باهام آشتی کرد
-فلانی بهم زنگ زد
-سگم اومد بغلم خوابید

و قسمت جالبترش اینه که اونم به همه اینا با دقت گوش میده و بهشون ری‌اکشن نشون میده=)

شما هی می‌نویسید که وای اگه فلانی (داریوش، گوگوش و..) بمیره باید چیکار کنیم؟
‏فلانیِ من دقیقاً فرامرز اصلانی بود.

به نظرم این اشتباهه که بگیم
فلانی یهو یه رابطه ای رو تموم کرد
آدما تا زمانی که کسی رو جایگزین شما نکنند
هیچ رابطه ای رو تمام نمی کنند
اگه یه رابطه ای یهویی تموم شد
بدونید یه آدمی از قبل
آهسته آهسته وارد شده...

‏چقدر خوب میشد یه نوتیفیکیشن میومد که فلانی از این لحظه شما رو فراموش کرده. حداقل یه پیام بیاد برامون.