اگه کسی واقعا دوست داشته باشه
گوشه و کنار زندگیش قایمت نمی‌کنه.
بقول جناب قاآنی :

"عاشق آن نیست که هرلحظه زند لاف محبت
مرد آن‌ست که لب بندد و بازو بگشاید..."

واقعیت همیشه پشت سرته. می‌تونی ازش فرار کنی، می‌تونی قایمش کنی، اما هیچ‌وقت نمی‌تونی فراموشش کنی.

احساسشو قایم میکرد اما یادش میرف چشماش حرف میزنن :(

ناراحتم؟ توی لاک خودم قایم میشم. خسته ام؟ توی لاک خودم قایم میشم. عصبانیم؟ توی لاک خودم قایم میشم. شاید توی یکی از زندگی های قبلیم یه لاکپشت بودم.

«مهربون‌ترین آدما اغلب همونایین که بیشتر از همه احساس تنهایی میکنن.
انقدر از خودشون میبخشن
که امیدوارن یکی بفهمه
ولی هیچکس متوجه نمیشه
دردشونو‌ قایم میکنن.
چون نمیخوان باری رو دوش بقیه بندازن.
حتی با اینکه خودشون
اولین نفرین که به بقیه کمک میکنن.
خسته کنندست اینکه هوای همرو داشته‌ باشی ولی خودت توی احساساتت گیر کرده باشی.»

حقیقت همین‌جا یقه‌ات رو می‌گیره که متوجه میشی آدم‌ها ۲۴ روز رو درگیر نیستن. می‌دونی که خودت هم امکان نداره یه لحظه برای نفس کشیدن فرصت نداشته باشی. می‌تونیم بهش پیام بدیم و حالش رو بپرسیم ولی به هردلیلی ترجیح میدیم غیب بشیم و هزارتا بهونه بچینیم چون اگر دلیل این باشه که دیگه نمی‌خوایم با اون شخص صحبت کنیم یا ارتباطمون رو کمرنگ‌تر کنیم، ساده‌ترین راه اینه قایم بشیم ولی واقعیت رو به کلمه تبدیل نکنیم. کلمه‌ها ترسناکن. واقعیت رو شبیه یک سیلی محکم می‌کنه و می‌زنه به صورتت.

می‌شه یکی بیاد جای من زندگی کنه، من چند مدت برم یه جا از دست انسان‌ها و توقعات و مسئولیت‌ها قایم بشم؟

هر چقد خود واقعیتو قایم کنی یجا میزنه بیرون

#توئیت ..️

اگه کسی واقعا دوست داشته باشه
گوشه و کنار زندگیش قایمت نمی‌کنه.
بقول جناب #قاآنی :

"عاشق آن نیست که هرلحظه زند لاف محبت
مرد آن‌ست که لب بندد و بازو بگشاید..."

. .

امروز خیلی با لاک پشت هم‌ذات پنداری میکنم. یک موجود خیلی نرم و آسیب پذیر که یه لایه‌ی بیرونی زمخت داره که ازش مراقبت میکنه و وقتی میترسه میره توش قایم میشه.
‏امروز لاک پشتم.