آدمایی که متعلق به ورژن قبلی ما بودن ممکنه که بعد از تغییرات درونی دیگه نتونن در سبک جدید زندگی ما رو همراهی کنن.

آدم
جدید؟
نه
ممنون
همون
قبلیا
درسای
قشنگی
دادن!


«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»
«‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»

آدمی سعادتش رو به رشدش مدیونه،
رشدش رو به یادگیری از شکست‌هاش،
شکست‌هاش رو به جسارتش،
جسارتش رو به موفقیت‌های قبلیش،
موفقیت‌های قبلیش رو به تلاشش،
تلاشش رو به پشتکارش،
پشتکارش رو به انگیزه‌ش،
و انگیزه‌ش رو، گاهی، به زخم‌هاش...

زخم‌ها دردناکن. اما می‌تونن بانی سعادت هم بشن.

رها شدن اینطوریه که خود قبلی‌ات رو می‌بینی و به حالی که اون موقع داشتی تأسف می‌خوری، بعد می‌ری شادان و خندان به باقی غم‌های زندگی‌ات می‌پردازی.

آدم جدید ؟ نه ممنون همون قبلیاشم درسای زیادی بهم دادن ..

تلنگر:

چه خوبه یاد بگیرید وقتی هنوز از رابطه قبلیتون بیرون نیومدید، یه ادم جدیدو وارد گوه‌دونیتون نکنید.
‌‌

توی رابطه یه جوری رفتار نکن که طرف مقابل حس کنه به رابطه‌ی قبلی‌ت بیشتر ربط داری تا رابطه‌ی فعلی!
این لجنزار اول خودت رو به گند می‌کشه بعد طرفِ مقابل!

#علی_سلطانی

ناراحتم؟ توی لاک خودم قایم میشم. خسته ام؟ توی لاک خودم قایم میشم. عصبانیم؟ توی لاک خودم قایم میشم. شاید توی یکی از زندگی های قبلیم یه لاکپشت بودم.

من هیچوقت دلم نمیخواد برگردم عقب و دوباره زندگی کنم.دوباره شروع کنم که چی بشه؟ که چیکار کنم؟خیلی جاها انتخاب ادم اجباره نه انتخاب،من احتمالا اگر هزار بار دیگر شروع کنم باز به همین جا میرسم. آدمیزاد فراموشکاره. وقتی درد داره، داد می کشه و بعد یادش میره و برمیگرده همون جای قبلی

دیگه هیچ‌وقت اون «من» قبلی نمیشم.
به جاش یه آدم قوی‌تر، با برنامه‌تر، صبورتر، با اراده‌تر و باحوصله‌تر میشم.
به هر خواسته‌ای که حسرتش ته دلم مونده می‌رسم؛ به آرزوهای قشنگم نزدیک‌تر میشم.
اون «منِ» بی اعتماد به نفس و افسرده دیگه وجود نداره؛ اونو توی خودم کشتم و فقط از تجربه‌هاش درس می‌گیرم! 🤍