اما اگر قراره ترکم کنی، وارد زندگیم نشو.
اگر قراره ترکم کنی، اینجا نشین به من بگو که عاشقمی و بهم اهمیت میدی و میخوای که باهم شاد باشیم. دیگه ازین حرفا خسته شدم.

Don’t be pushed around by the fears in your mind. Be led by the dreams in your heart.

با ترس های ذهنیت، تحت فشار قرار نگیر. بلکه با رویاهایی که در قلبت داری، هدایت شو.

یه عده خیلی قشنگ دارن زندگی میکنن، نه با کسی قرار میذارن، نه تو رابطه‌ای هستن، فقط هر روز کار، غذا، خواب، همین و بس.

آروم‌تر زندگی کن.
نه قراره همه‌چیز همین امروز درست شه،
نه قراره همه‌کس تورو بفهمه.
یه‌کم خودتو بگیر بغل،
بگو: "قراره خوب بشی، فقط صبور بمون..."

هر موقع برایِ تو سوگواری می‌کنم، برایِ منی که با تو از بین رفت و نابود شد هم سوگواری می‌کنم. چون اون من رو دیگه هیچکس قرار نیست ببینه. حتی خودم.

رنج مشترک باعث میشه خیلی از آدمها در کنار هم قرار بگیرن یا هم رو پیدا کنن.

تئوری ایستگاه قطار رو شنیدی؟ میگه زندگی مثل یه ایستگاه قطاره، آدم‌ها میان و میرن، بعضی‌ها یه مسیر طولانی رو همراهتن، بعضی‌ها هم قبل از اینکه آماده خداحافظی باشی پیاده میشن میرن، ولی هر کسی یچیزی بهت یاد میده حتی اگه قرار نباشه برای همیشه بمونه مهم اینه که بدونی کی باید اون شخص رو نگه‌اش داری و کی باید بذاری سوار قطار بعدی خودش بشه چون همه تو یه مسیر نیستن و اشکالی هم نداره.

نوشته بود که:
‏یه حس مزخرفی دارم انگار قرار بوده
عصر ببینمت ولی خوابم برده.
بیدار شدم دیدم شب شده، تو هم زنگ نزدی.

تو دیگه قرار نیس برگردی ولی من تا تهش به یاد توام ...

وقتی ادم تو یه شرایط لجن گیر کرده برای اینکه ازش دربیاد دو تا چیز لازمه، اول بفهمه که توی لجنه و دوم بتونه تصور کنه که بیرون این لجن چی هست، چی منتظرشه، قراره چی بشه. یه امید، یه تصور، یه برنامه، یه چیزی که بهش بگه ببین یه چیز دیگه هم غیر لجن وجود داره، دست و پا بزن و بیا بیرون