‏واستون آرزو میکنم هر آدمی سر راهتون قرار میگیره، “چشم‌ودل‌سیر” باشه؛
از پول، از محبت، از جنس مخالف، از خوش‌گذرونی....

همه آدم‌ها شاعرانگی رو بلدن حتی اونی که شاعرانگی رو یادش نگرفته، ولی مهمه در کنار چه کسی قرار می‌گیری چون بعضی از قابلیت‌ها فقط توی شرایط‌‌های خاص و با آدم‌ خاص شکوفا می‌شه. یکهو می‌بینی کسی که اصلا نمی‌دونست شعر چیه، برات در حد شاهنامه شعر گفته و وارد مسیری شده که حتی خودشم به خوابش نمی‌دیدش.

خیلی جالبه که تا توی فشار قرار نگیریم قوی‌ترین نسخه‌ی خودمون رو بیرون نمیاریم. نسخه‌ای که هست! همیشه هست. فقط نشسته یه گوشه‌ تا دقیقه ۸۷ بشه و سه‌تا گل عقب باشی.

برکت می‌آید …
زنجیرها شکسته می‌شود
لبخند می‌زنی
و رها می‌شوی از مخمصه‌ها

به خدای دریاهای آبی
به خدای جنگل‌های سبز
به خدای باران
به خدای باد وُ ابر وُ آسمان
به خدای گندم وُ خورشید
باور داشته باش به خدای …

تو رها نشده‌ای
تو فراموش نشده‌ای
تو قرار نیست ببازی
تو قرار بر «رسیدن» داری
رسیدن به زندگی
رسیدن به خودت

تو تنها نیستی
خدا هست
خدا هست …

Self reminder: You're still young and you're not supposed to have your whole life figured out yet. Don't stress, everything will work out.

یادآوری به خود: شما هنوز جوون هستید و قرار نیست از الان کل زندگی خود را مشخص کنید.
استرس نداشته باشید، همه چیز درست خواهد شد.

این قضیه ی بحران هویت دقیقا از چه سنی قراره تموم شه؟

هر گذشته برای من یک دَره. یک دَر سفید و بزرگ و این دَرها هم‌اندازه قطاری کنار هم قرار دارن. هر گذشته‌ای که نتونستم باهاش کنار بیام برام تبدیل به یک دَر شد که در نهایت مجبور بودم ببندمش و سه قفله‌اش کنم و کلیدش رو جایی بندازم که حتی دیگه خودمم نتونم پیداش کنم. خواستم بگم دَرهای زیادی توی گذشته‌‌ام وجودم داره که بین من و اون اتفاق یک مرز واحدی رو مشخص کرده و این‌قدر شبیه هم هستن که فراموش کنم هر دَر به کدوم خاطره باز می‌شه.

‏سختیش اونجاست که باید مراقب خودت باشی در برابر کسی که قرار بود همه حواسش به تو و مراقبت از تو باشه..

‏ببینید دوستان اگه یکی بهتون بدی کرده، خیانت کرده، رهاتون کرده، پولتونو خورده و... لزوما قرار نیست به خاک سیاه بشینه و کارما انتقام شمارو بگیره! اتفاقا ممکنه خیلیم زندگی خوبی رو بعد از شما تجربه کنه‌.

باید یاد بگیرید هرچیزی که شد، نقطه بذارید، برید سر خط، و زندگیتونو ادامه بدین.

بقول قیصر امین پور :

من به چشم های بی قرار تو قول میدهم؛ ریشه های ما به آب و شاخه های ما به آفتاب میرسد.
ما دوباره سبز میشویم.