هر گذشته برای من یک دَره. یک دَر سفید و بزرگ و این دَرها هم‌اندازه قطاری کنار هم قرار دارن. هر گذشته‌ای که نتونستم باهاش کنار بیام برام تبدیل به یک دَر شد که در نهایت مجبور بودم ببندمش و سه قفله‌اش کنم و کلیدش رو جایی بندازم که حتی دیگه خودمم نتونم پیداش کنم. خواستم بگم دَرهای زیادی توی گذشته‌‌ام وجودم داره که بین من و اون اتفاق یک مرز واحدی رو مشخص کرده و این‌قدر شبیه هم هستن که فراموش کنم هر دَر به کدوم خاطره باز می‌شه.

The train that derails is free but it does not get anywhere

قطاری که از ریل بیرون میره آزاده
ولی به جایی نمیرسه...

می‌گفت هرچی بیشتر سوار قطار اشتباهی بمونی، هزینه‌ی برگشتت به خونه گرون‌تر برات تموم می‌شه.

‏محمود درویش چقدر زیبا میگه:

«در قطار جایمان را با هم عوض کردیم؛ تو می‌خواستی منظره‌ها را تماشا کنی، و من تو را.‏»



. .

قطار میرود
تو میروی
من مانده‌ام
و گرمی خیس بوسه
در بدرقه ...

  
#فرح_آریا

مدتهاست راهم را جدا کرده ام
از ادمهای غریب و اشنا
سوار هیچ قطاری نخواهم شد
حتی اگر خسته باشم
حتی اگر کفشهایم را جا گذاشته باشم.
باز نخواهم گشت
حتی اگر چهره ام در اینه بزرگ شهر
کهنه تر و کهنه تر شده باشد.
حتی اگر نامم را فراموش کرده باشند.

خاطراتمان دارد از چشم‌ شیشه های
بخار گرفته ی اتاقم پایین می چکد
گفته بودی
برمیگردی و فردا پشت این پنجره هاست.
نیامدی و نمیدانم
حرفهایم را با کدام مسافر بگویم؟
که خودش هم با
چمدانی پر از غصه راهی دیار
بی نشان نباشد.

#مینو_پناهپور             

زندگیمون شده شبیه یه قطارِ بدون پنجره که میدونیم تو مسیر درستی نیست ولی نمیدونیم کی و کجا باید بیرون پرید...



. .

خودت را درچمدانی ریختی
و
با قطاری خالی از من رفتی.

از تمام قطار های دنیا
که رفتن را،
و تمام چمدان هایی
که بستن را،
بلدند؛


بیزارم!

. .

ایستگاه قطار
اتوبوس
فرودگاه
چه فرقی دارد؟
وقتی #تُ مسافر هیچ کدام نیستی ...

. .

ای قطار‌
راهت رابگیر و برو.
نه کوه توان ریزش دارد و
نه ریزعلی پیراهن اضافه
روزگار، روزگار دیگرست.