لئوبورمنز امیدوار بودن رو چقد قشنگ تشبیه کرده:

امید پرنده‌ای است که روشنایی را از قبل حس می‌کند و وقتی هنوز تاریکی جای خود را به سپیدی نداده است، آواز می‌خواند.


صبحتون پر از امید🤍.