ادِت بیار اون روز اون ساعت/ پشتِ نمایشگاه دمِ مترو/ اونجا براى دفعه ى اول/ باید مى دیدم روى ماهِت رو/ چشمات و دیدم زندگى لرزید/ دلتنگىِ قلبم فراهم شد/ بعدِ یه پاییــزِ پر از دورى/ #دنیاى_ما_اندازه_ى_هم_شد/ گفتم بمونم پیشِ تو شاید/ دنیام و از دلشوره بردارى/ شاید تو هم مثلِ من و رستاك/ دیوونه ى بارون و گیتارى/ اما یه چَن وقته كه مى بینم/ لحنت غریبه تر شده با من/ فهمیدى غرقِ موجِ مـوهاتم/ موهات و كوتا مى كنى عمدن/ بعدِ تو شعر وُ خوب فهمیدم/ با فكرِ تو تب مى كنم اما/ حرفِ دوباره دیدنت مى شه/ شهر و مرتب مى كنم اما/ مى ترسم این آغوشِ تكرارى/ واسه تو وُ دنیات كم باشه/ با این همه برگرد اگه حتى/ پاییـزِ سالِ بعد هم باشه

دیگـــــــــــــر سکوت هایم ســـــــــــرد شد….
نه به ســــــــــردی هوا….
نه به ســـــــــردی دستانت……
به سردی لحنت…سکوتم سرد شد….
سرد..سرد …سرد…
تو با لحن سردتت دلم را اتش زدی…..
و من هم با نگاه ســــــردم….دنیا را خاکســــــتر خواهم کرد
تقصیر من نیست..
تو به من اینگونه اموختی..

انگار بی دلیل،انگار خود به خود
تا عاشقت شدم لحنت غریبه شد