گاهی باید کَند و رفت...
از آدم‌هایی که دوستشان داشتی؛
از مکان‌هایی که آنجا زندگی کردی؛
از هرآنچه دلبستگی داشتی؛
گاهی باید کَند و رفت...
و آنچه ماندنیست را جا گذاشت؛
مثل یاد، مثل خاطره، مثل لبخند؛
رفتنت
ماندنی و با ارزش می‌ شود؛
وقتی که باید بروی، بروی؛
و ماندنت پوچ و بی‌‌فایده است؛
وقتی که نباید بمانی، اما بمانی...!

حالِ من تماما به تو بستگی دارد
به خیالت ، آمدنت ، بودنت ، ماندنت و
به هر فعلی که تو را به من وصل کند مرز میان احوال من و یاد تو به قدری باریک است که تنها ذره ای از خاطرت کافیست تا حالم دیدنی ترین شود

مرا به خاطرِ دلِ شکسته‌ام ببخش!
مرا که از ندیدن تو خسته‌ام ببخش!
اگر به انتظارِ تو نشسته‌ام هنوز،
به دیگری اگر که دل نبسته‌ام ببخش...
ببخش اگر که با خیالِ بودن تو زنده‌ام،
اگر تو را نبردم از یاد!
ببخش اگر که از امید دیدنِ تو گفته‌ام،
به آرزویِ رفته بر باد!
تویی تمامِ ماجرا...
که رفته‌ای ولی مرا،
به حالِ خود نمی‌گُذاری!
صدای قلب من چرا
غمت نمی‌کُشد مرا
چرا هنوز ادامه داری..؟
سکوتِ قبلِ رفتنت
نماندنت، ندیدنت،
مرا به این جُنون کشیده!
چه حسرتی‌ست بر دلم
که از تمامِ بودنت،
نبودنت به من رسیده :)

حال من تماما به #تُ بستگی دارد
به خیالت ،
آمدنت ،
بودنت ،
ماندنت...
و به هر فعلی که #تُ را به من
وصل کند...
مرز میان احوال من و یاد #تُ بقدری
باریک است
که تنها ذره ای از خاطرت کافیست تا
حالم دیدنی ترین شود...

دلم یک اتفاق خوب میخواهد
اتفاقی
از جنس تو
از جنس آمدنت
بودنت
ماندنت..


. .

✿ کپشن خاص ✿
اگر توانِ ماندنت نیست
کسی را در آغوش نگیر
که سکوت می‌کند
تا صدای نفس‌هایت را بشنود...
کسی را در آغوش نگیر
که زود در تو محو می‌شود
که زود عادت می‌کند
کسی را در آغوش نگیر
که از عشق رنجیده
و پناه میخواهد
هرگز شبی بارانی
پرنده را پناه نده
که در تو حبس می‌شود
که آسمان را فراموش می‌کند....
#شیما_سبحانی

از این همه دوست داشتنی
که از پس ماندنت بر نمی آیند
عجیب خسته ام...!

. .

کسی چون من اگر دیدی، برای ماندنت جان داد

از او بستان تو جانش را ولی، با او بمان لطفا...

کسی چون من اگر دیدی
برای ماندنت جان داد
از او بستان #تُ جانش را
ولی با او بمان لطفا...


. .

. کپشنِ خاص .

- اگر توانِ ماندنت نیست..
کسی را در آغوش نگیر ،
که سکوت می کند
تا صدای نفس هایت را بشنود..
کسی را در آغوش نگیر
که زود در تو محو می شود...
که زود عادت می کند..
کسی را در آغوش نگیر
که از عشق رنجیده
و پناه می خواهد..
هرگز شبی بارانی
پرنده را پناه نده
که در تو حبس می شود
که آسمان را فراموش می کند..