لب من زخم شده، بسکه پس از رفتن تو؛

گیره‌ی مانده ز گیسوی تو را بوسیدم...

بزرگ
شدیم
و
شادی
هایمان
در
کودکی
جا
مانده!
• |.|

طبق شواهد و قرائن دنیای مجازی؛
من یک "جا مانده‌"بودم!

همه درست رفته‌بودند و رسیده‌بودند و خوشحال بودند و این من بودم که کافی نبودم! این من بودم که نابلد بودم! این من بودم که پرت شده‌بودم به حاشیه و در باغ نبودم!
به خودم آمدم و دیدم همه از چیزهایی حرف می‌زنند که من از آن‌ها بی‌خبرم! همه اصطلاحاتی به کار می‌برند که من از آن‌ها سر در نمی‌آورم! همه کارهایی را می‌کنند و راه‌هایی را برای موفقیت و دیده شدن می‌روند که من بلد نیستم، یا نمی‌توانم!
به خودم آمدم و دیدم همه برای موفقیت و خوشبختی آسانسور دارند و این منم که چسبیده‌ام به نردبان چوبیِ خودم و با تقلا خودم را پله پله بالا می‌کشم.
من یک "جا مانده‌"بودم و تلاش‌های بی‌اندازه‌ام برای همه چیز، بی‌نتیجه می‌ماند، چون در باغِ آدم‌های امروز نبودم!!!

#نرگس_صرافیان_طوفان

آیا زن تنها چیزی نیست که
برای ما از بهشت مانده است؟

حسرت‌هایی که در دل جا مانده‌اند، هر روز سنگین‌تر می‌شوند و در نهایت، تنها سوالی بی‌پاسخ باقی می‌ماند: آخر این حسرت‌ها چه می‌شوند؟

مرا
بخوان
بنامِ
آغوشت!
که
در
حسرتش
گمنام
مانده ام...
• |.|

نه آینده‌ای برایش مانده بود نه گذشته‌ای؛
نه شوقی و نه هراسی، معلق بر امواج زمان پیش می‌رفت و برایش هیچ اهمیتی نداشت به کجا می‌رود.


«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »

حرف حق رو خسرو شکیبایی زد که گفت:
«گاهی نباید صبر کرد!
باید رها کرد و رفت که بدانند اگر مانده بودی رفتن را هم بلد بوده ای...

من دلم روشن است
به تمام اتفاقات خوب در راه مانده
به تمام روزهای شیرین نیامده
به لبخندی که یک روز بر لبمان مینشیند

خودمانیم؛ولی
شهریور اصلاوصله ی
تن تابستان نیست!
بدجور غریب مانده
میان ماه ها؛
دل داده به پاییز
ولی نمک گیر تابستان شده است ...!