اینترنت انسان‌ها را متوهم می‌کند: وبلاگ‌، توهم نویسندگی ایجاد می‌کند؛ لایک‌ها، توهم محبوبیت؛ مسنجرها، توهم دوستی، توهم تنها نبودن...
دور هم بودن هاى مجازى و بعضى رابطه ها، تنهایى حقیقى را بیشتر به رخ آدم میکشد!

وقتي به كسي ميگوييد تو تنها كسي بودي كه دوستش داشتم ، شايد از چشم هايتان متوجه نشود و مجبور باشيد براي اثبات حرف هاي حقيقي تان ، دست به دامن دنياي مجازي شويد.
ايرادي ندارد ، با اين زبان برايش بيان كنيد؛
بگوييد تو تنها كسي بودي كه نوتيفيكيشن تلگرامش را آن كرده بودم تا به محض پيام دادنش متوجه شوم و جوابش را همان لحظه بدهم...
بگوييد تو تنها كسي بودي كه هرلحظه پروفايل تلگرامش را نگاه مي كردم تا لست سين اش را چك كنم و ريسنتلي كردنش دق ام ميداد...
بگوييد تو تنها كسي بودي كه هرشب قبل خواب يك دور تمام پست هاي اينستاگرام و لاینش را نگاه مى كردم و براي تك تك شان دلم غنج مى رفت و فقط تو بودي كه تمام كامنت هاي زير پست هايش را مي خواندم و از آن قربان صدقه هاي مجازىِ ناشناس حرص ميخوردم...
انگار اين روزها چيزي را از چشم هايمان نمي خوانند ، همه اش را بايد لاینی و با استاتوس های واتساپ بيان كرد تا عشق را ثابت كنيم.
و انگار باور آى دي مجازي مان آسان تر از باور شخصيت حقيقي مان شده است...

كار پَســتيه اگه از آدماى مجازى دل گرفته اى سرِ آدماى واقعىِ زندگيت خالى كنى ........

كار پَســتيه اگه از آدماى مجازى دل گرفته اى سرِ آدماى واقعىِ زندگيت خالى كنى ❁_❁