فرقی نمیکند مرد باشی یا زن ؛
حریمت "حرمت" دارد،
هرکسی که از در آمد "محرم" نیست صبر کن تا "آدمت" را پیدا کنی،
آدمی از "جنس خودت"
آدمی که "حرمت سرش شود"
خودت را "مدیون" خودت نکن
مدیون قلبت، نگاهت، دستانت، آغوشت
گاهی باید "تنهایی" را ترجیح داد گاهی باید منتظر بود تا "محرمت" پیدا شود
تنها بمان
فرق بزرگیست میان کسی که "تنها مانده" با کسی که "تنهایی را انتخاب کرده"


‎‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌

فرقی نمیکند مرد باشی یا زن؛
حریمت " حرمت " دارد،
هر کسی که از در آمد " محرم " نیست،
صبر کن تا " آدمت " را پیدا کنی،
آدمی از " جنس خودت "
آدمی که " حرمت سرش شود "
خودت را " مدیون " خودت نکن
مدیون قلبت،نگاهت،دستانت،آغوشت
گاهی باید " تنهایی " را ترجیح داد،
گاهی باید منتظر بود تا " محرمت " پیدا شود،
تنها بمان !
فرق بزرگیست میان کسی که " تنها مانده "
با کسی که " تنهایی را انتخاب کرده "...

خدا تنها روزنه ی امیدی است که هیچ گاه بسته نمیشود

تنها کسی است که با دهان بسته هم میتوان صدایش کرد

تنها کسی است که با پای شکسته هم میتوان سراغش رفت

تنها خریداری است که اجناس شکسته را بهتر برمیدارد

تنها کسی است که محرمت میشودوقتی همه تنهایت گذاشتند

تنها سلطانی است که دلش با بخشیدن آرام میگیرد نه با تنبیه کردن

باز شب ماند و من و اين عطش خانگی ام
باز هم ياد تـــــــو ماند و من و ديوانگی ام

اشک در دامنم آويخت کـــــه دريا باشم
مثل چشم تو پر از شوق تماشا باشم

خواب ديدم کــه تو می آمدی و دل می رفت
محرم چشم ترم می شدی و دل می رفت:

يک نفر مثل پـــــری يک دو نظر آمد و رفت
با نگاهی به دل خسته ام آتش زد و رفت

خنده زد کوچه به دنبال تبسم افتاد
باز دنبال جگر گوشه ی مــردم افتاد

“آخــــــرش هم دل ديوانه نفهميد چه شد
يک شبه يک شبه ديوانه چشمان که شد”

تا غــزل هست دل غمزده ات مال من است
من به دنبال تو چشم تو به دنبال من است

“آی تو، تو کـــــه فريب من و چشمان منی
تو که گندم، تو که حوا، تو که شيطان منی

تو که ويران من بی خبر از خود شده ای
تو که ديوانه ی ديوانه تر از خود شده ای”

در نگــــــــــــــاه تو که پيوند زد اندوه مرا
چه کسی گل شد و لبخند زد اندوه مرا

ای دلت پولک گلنـــــــــار؛ سپيدار قدت
چه کسی اشک مرا دوخته بر چارقدت؟

چند روزی شده ام محرمت ایلاتی مــن
آخرش سهم دلم شد غمت ایلاتی من
دکتر محمد حسین بهرامیان

ارباب، صدای قدمت می آید
هنگامه ی اوج ماتمت می آید
ما در تب داغ غم تو می سوزیم
یکبار دگر محرمت می آید
السلام علیک یااباعبدالله الحسین

آرامش نه عاشق بودن است 
نه گرفتن دستی که محرمت نیست 
نه حرف های عاشقانه و قربان صدقه های چند ثانیه ای...
آرامش حضور خداست وقتی در اوج نبودن ها 
نابودت نمیکند...
وقتی ناگفته هایت را بی آنکه بگویی میفهمد
وقتی نیاز نیست برای بودنش التماس کنی 
غرورت را تا مرز نابودی پیش ببری ، 
وقتی مطمئن باشی با او هرگز تنها نخواهی بود 
آرامش یعنی همین ،تو بی هیچ قید و شرطی خدا را داری ..
ﻣﻦ ﺧﺪﺍﯾﯽ ﺩﺍﺭﻡ،
ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻧﺰﺩﯾﮑﯽﺳﺖ
ﻧﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﺎﻻﻫﺎ
ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ، ﺧﻮﺏ، ﻗﺸﻨﮓ
ﭼﻬﺮﻩﺍﺵ ﻧﻮﺭﺍﻧﯿﺴﺖ
ﮔﺎﻫﮕﺎﻫﯽ ﺳﺨﻨﯽ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ،
ﺑﺎ ﺩﻝ ﮐﻮﭼﮏ ﻣﻦ،

خداوند......!
تنها روزنه ی امیدیست که هیچگاه بسته نمی شود...
تنها کسی است که با دهان بسته هم می توان صدایش کرد....
با پای شکسته هم می توان سراغش رفت....
تنها خریداریست که اجناس شکسته را بهتر بر میدارد...
تنها کسیست که وقتی همه رفتند می ماند...
وقتی همه پشت کردند اغوش می گشاید...
وقتی همه تنهایت گذاشتند محرمت می شود...
و تنها سلطانیست که دلش با بخشیدن آرام می گیرد...
"" بزا همه برن مهم اینه تو همیشگی هستی ....""

خدا تنها روزنه ی امیدی است ک هیچگاه بسته نمی شود

تنها کسی است ک با دهان بسته هم میتوان صدایش کرد

با پای شکسته هم میتوان سراغش رفت

تنها خریداریست ک اجناس شکسته را بهتر برمیدارد

تنها کسی است ک وقتی همه رفتند میماند

وقتی همه پشت کردند آغوش میگشاید

وقتی همه تنهایت کردند آغوش میگشاید

وقتی همه تنهایت گذاشتند محرمت میشود

و

تنها سلطانی است ک دلش با بخشیدن آرام میگیرد

نه با تنبیه کردن

پس

خدارا برایتان آرزو میکنم