یه جا دیدم نوشته شده بود “من محکوم به تحمل رنجی شدم که حقم نبود. ”
منم همینطور نویسنده گمنام، منم همینطور…

But my problem is something else.
I was condemned to endure suffering that I had no right to...!

اما مسئله ی من چیز دیگریست،
من محکوم به تحمل رنجی شدم که حقم نبود...!

‏به نظرم یکی از غمگین‌ترین قسمت‌های والد آزارگر داشتن اینه که وقتی بالغ میشی و زورت بهشون میرسه و میتونی محکومشون کنی دیگه اون والد وجود نداره‌ یه والد مسن و مهربون رو میبینی که جنگیدن باهاش برا جفتتون فایده‌ای نداره.

هر کس که از اشتباهاتش درس نگیرد محکوم به تکرار آنهاست

♡

یه جمله خوندم عجیب عمیق بود:

آدم سّمی بی توجه به کُنش خودش، تورو به خاطرِ واکنشی که در برابر کُنشش داشتی، محکوم میکنه!


«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»

‍ ‍ کـــــــافـــــــه تـــــــلخ

تو مقصری اگر من دیگر ” من سابق ” نیستم !

من را به من نبودن محکوم نکن !

من همانم که درگیر عشقش بودی !

یادت نمی آید ؟!

من همانم !
حتی اگر این روز ها هر دویمان بوی بی تفاوتی

«پی گریزگاه بودم، مَفَری برای دور شدن از آن چیزی که به نام زندگی و به نام امثالِ من نوشته بودند، ما محکوم به تماشا و درک و لمس نوعی حیاتِ عجیب انسانی بودیم.»

Ce ne sont pas les ennemis, mais les amis qui condamnent l'homme à la solitude

این دشمنان نیستند که انسانها را به تنهایی و انزوا محکوم میکنند، بلکه دوستان هستند!


.࿐

"میخواهم همین امشب قَدرَت را بدانم"
شاید شبی برسد که هر کداممان،
کنارِ کسی باشیم که از سرِ اجبار،
محکوم به دوست داشتنش هستیم..


#علی_قاضی_نظام

یه جایی بنویس که یادت بمونه:
هرچیزی که ارامشتو ازت بگیره، محکوم به حذف شدنه چه رابطه دوستانه، چه عاشقانه، چه روابط فامیلی و حتی چه یه وسیله.
این روابط به وجود اومدن تا زندگی رو واسه تو قشنگ تر کنن اگر قراره سخت ترش کنن یا آرامشتو بگیرن هیچ جایگاهی تو زندگیت ندارن.

. .