نمی دانم که با او می شود ما شد؟
کسی این جمله را پرسید؟
چه باید گفت؟

درونم حس تردیدیست
مرا حتی دگر خود هم نمی فهمد !
میانِ لحظه ای خواهم که ما باشم
دمی دیگر ز دنیا می گریزم تا که تنها شَم

درونم حس تردیدیست
نمی دانم پر از دلبستگی هستم؟
و یا دنبالِ تن پوشی برای خستگی هستم؟

چرا احوالِ عالم را نمی فهمم؟
برایَش خاطرم همچون قراری بی ثمر باشد
به من دلبستگی بخشید و دنیا را ز کامَم بُرد
مرا دلبستگی بگرِفت و دنیایَش به نامم خورد !

چه باید گُفت؟
گمانم بایَدَش در آسمانِ فکرِ دیگر خُفت . . .

بیا قدری رها باشیم
بیا از مالِکیَت ها جدا باشیم
گمانم بی تعلّق زندگی زیباست
وطن در من تمامِ هستیِ دنیاست

مرا وابستگی پوچ است
نشانی در رسیدن نیست

من آنم،
مرغِ افکارم
دَمادَم در پِیِ کوچ است

.محسن محمودنیا

همه چیز درست خواهد شد
بالاخره انعکاس چاقو را
فراموش خواهیم کرد
بالاخره مرغِ سحر نیز
با ما به میکده خواهد خواند
بالاخره ما هم روزی
به دلخواهِ خود زندگی خواهیم کرد

‏سیمرغِ بهترین دلبریِ سال هم بدیم به هوشنگ جانِ ابتهاج اونجا که گفت:
‏این بویِ
‏ زلف کیست
‏ که جان
‏ می‌دهد به من؟

✿ کپشن خاص ✿


‏سیمرغِ بهترین دلبریِ سال هم بدیم ب هوشنگ جانِ ابتهاج اونجا ک گف:
‏این بویِ
‏ زلف کیست
‏ که جان
‏ می‌دهد به من؟

دلی که پیش تو ره یافت باز پس نرود
هوا گرفته یِ عشق از پیِ هوس نرود

به بوی زلفِ تو دَم می‌زنم درین شب تار
وگرنه چون سحَرم بی تو یک نفَس نرود

چنان به دامِ غمت خو گرفت مرغِ دلم 
که یاد باغِ بهشتش درین قفس نرود

#هوشنگ_ابتهاج

حبیب خراسانی :

مرغِ دل ما را که به کس رام نگردد
آرام تویی، دام تویی، دانه تویی تو

یارو یه مرغِ مینا خریده، بعد فهمیده نره، سینا صداش میکنه...