همه آدم‌ها شاعرانگی رو بلدن حتی اونی که شاعرانگی رو یادش نگرفته، ولی مهمه در کنار چه کسی قرار می‌گیری چون بعضی از قابلیت‌ها فقط توی شرایط‌‌های خاص و با آدم‌ خاص شکوفا می‌شه. یکهو می‌بینی کسی که اصلا نمی‌دونست شعر چیه، برات در حد شاهنامه شعر گفته و وارد مسیری شده که حتی خودشم به خوابش نمی‌دیدش.

دوباره می‌گم: حتی پیاده‌روی تو مسیری که دوستش داری، زیباتر از دویدن تو جاده‌ایه که می‌دونی بهش تعلق نداری.

خدایا
ما رو با آدم های بی تعهد
بی معرفت ،رفیق نیمه راه ، بی تفاوت ،دروغگو ،حد نشناس و نمک نشناس
در هیچ مسیری همراه نکن..


. .

دلم یک باغ پُر نارنج...
دلم آرامش تُرد وُ لطیفِ صبحِ شالیزار...
دلم صبحی
سلامی
بوسه‌ای
عشقی
نسیمی
عطرِ لبخندی
نوایِ دلکش تار و کمانچه
از مسیری دورتر حتی؛
دلم شعری سراسر دوستت دارم،
دلم دشتی پُر از آویشن و گل پونه
می خواهد...!

خدایا
ما رو با آدم‌ های بی‌تعهد، بی‌معرفت
رفیق نیمه راه، بی‌تفاوت، دروغگو،
حد نشناس و نمک نشناس
در هیچ مسیری همراه نکن...

از رفتنت زیاد ناراحت نمیشم؛ چون میدونم اگه واقعا برای من بودی، سرنوشت هیچ‌وقت مارو به مسیری نمیرسوند که تهش تنهام بزاریو بری.

گاهی وقتا آدم سرنوشتشو
درست توی همون مسیری پیدا میکنه
که داره ازش فرار میکنه
پس هیچوقت جا نزن . . ...

‏من اگه به کسی چندبار فرصت دادم تو زندگیم هیچ موقع از روی بخشندگی یا ضعفم نبوده، بلکه فرصت دادم که
بعد ها خودم حسرت هیچیو نخورم تهش بگم همه راه هارو با این آدم رفتم و نشد، پس اگه یه روز گذاشتمت کنار بدون دیگه مسئله بخشش نیست من صرفا
دیگه هیچ راه و مسیری با تو نمیبینم.

23:23
#رویا

وقتی تو پیاده‌رو با یکی خداحافظی می‌کنی و بعدش میبینی تا یه جایی هم مسیرین

♡

Don't forget that you're a human. It's okay to have a melt down. Just don't unpack and live there. Cry it out and then refocus on where you are headed!

یادت نره که تو یه انسانی. طبیعیه که‌ کم بیاری و جا بزنی.
فقط جوری نباشه که زانوی غم بغل بگیری و یه گوشه توی لاک خودت بری.
هر چی تو دلت هست رو بریز بیرون و دوباره روی مسیری که برات رقم خورده تمرکز کن!