می‌گه:

یکی از بزرگ‌ترین مشکلاتم اینه که مدام بین اینکه آیا با بعضی آدما باید صبوری کنم یا بذارمشون کنار دارم کش می‌آم. گاهی خیلی سخته که بفهمی این آدم کسیه که باید بخاطرش طوفان رو تحمل کنی تا به هوای آفتابی و دوران درخشش بعدش باهاش برسی یا نه، اون صرفا یه و کلا آدم تاکسیکه و آدم زندگی تو نیست!

یه مرضی دارم اون هم اینه که دوست دارم همه مشکلاتم رو خودم تنهایی حل کنم و وقتی زورم نمیرسه توی تنهایی خودم تنهاتر میشم.


«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »

تراپیستم گفت می‌تونی هم به یکی حق بدی بابت رفتارش، هم ازش ناراحت باشی؛ نصف مشکلاتم با همین حل شد...

چای میخورم که مشکلاتمو فراموش کنم میبینم چای دم نکشیده

خدایا؛
گاهی مرا در آغوش بگیر...
وقتی در محاصرهٔ مشکلاتم و تنها پناهگاهم تویی.
وقتی تمام تلاشم را کرده‌ام،
خسته‌ام و دلم کمی سکوت می‌خواهد،
کمی آرامش، کمی تسکین.
بی خبر از راه برس و مرا بغل کن.
باور کن آدمِ جا زدن نیستم!
اما از یک جایی به بعد، بگو که با هم درستش می‌کنیم.
از یک جایی به بعد، خودت برایم معجزه کن!

هرکدوم از مشکلاتم به تنهایی یه نیروی فول‌تایم متخصص با سابقه کار بیش از ۱۰ سال می‌خواد و من یه کارآموز پارت‌تایم دیپلمه گذاشتم پای کار که همشونو حل کنه.

‏الان تا گردن تو مشکلاتم ولی هیچکدومش مهم نیست، فقط نمیخوام تو رو ببینم، نمیخوام از کنارت رد شم، نمیخوام خبری ازت بشنوم، توروخدا تموم شو.

خدایا؛
گاهی مرا در آغوش بگیر...
وقتی در محاصرهٔ مشکلاتم و
تنها پناهگاهم تویی....
وقتی تمام تلاشم را کرده‌ام،
خسته‌ام و دلم کمی سکوت می‌خواهد،
کمی آرامش، کمی تسکین...
بیخبر از راه برس و مرا بغل کن.
باور کن آدمِ جا زدن نیستم!
اما از یک جایی به بعد،
بگو که با هم درستش می‌کنیم....
از یک جایی به بعد،
خودت برایم معجزه کن!

#رویا..

جا نخواهم زد!
دردهایم را در آغوش خواهم کشید و مصمم تر از همیشه، ادامه خواهم داد.
این خاصیتِ من است؛
که مشکلاتم را شبیه به انگیزه می‌بینم،
شبیه به داغِ سوزانی، که وادارم می‌کند سریع تر از همیشه گام بردارم.
من به لطفِ دردهایم، هر روز قوی‌تر می‌شوم،
نه جا می‌زنم،
نه کم می‌آورم،
می‌ایستم و ادامه می‌دهم
دوام می‌آورم و موفق می‌شوم .

. .

خدایا؛
گاهی مرا در آغوش بگیر...
وقتی در محاصرهٔ مشکلاتم و تنها پناهگاهم تویی.
وقتی تمام تلاشم را کرده‌ام،
خسته‌ام و دلم کمی سکوت می‌خواهد،
کمی آرامش، کمی تسکین.
بی خبر از راه برس و مرا بغل کن.
باور کن آدمِ جا زدن نیستم!
اما از یک جایی به بعد، بگو که با هم درستش می‌کنیم.
از یک جایی به بعد، خودت برایم معجزه کن!

نرگس صرافیان طوفان