‍ گفته بود: خانم، اجازه می‌دهید شما را دوست داشته باشم؟
گفتم: اختیار دارید، و توی دلم گفتم: دوست داشتن که اجازه نمی‌خواهد...

#عباس_معروفی

بعضیا از خشم بقیه تغذیه میکنن، از عمد یسری حرفا میزنن و یسری کارا میکنن تا خشم و نفرت به سمتشون روانه بشه! و چه بسا ازش هم لذت میبرن.
به قول معروف بعضیا تشنه ی توجه ان حتی اگر اون توجه، توجه منفی باشه! فرقی نمیکنه از چه نوع باشه فقط از این طریق احساس وجود داشتن و زنده بودن میکنن.

خلاصه کنفرانس یکی از روانشناس های معروف دنیا این بود که میگفت: برای حذف آدم های سمی زندگیتون هیچوقت احساس گناه، خجالت و پشیمونی نکنید. فرقی هم نمیکنه از بستگانتون باشه یا عشقتون و یا یک آشنای تازه، مجبور نیستید برای کسی که باعث رنج و احساس حقارت در شما میشه جایی باز کنید.
و به نظرم اینو باید تا ابد
تو زندگیمون اجرا کنیم.

آخ آقای عباس معروفی شما چقدر ما رو درک کردی که اینو نوشتی:

"‌‌روحِ آدم را می‌جوند
تا حرفِ خودشان را به کرسی بنشانند؛
نه به عشق فکر می‌کنند
نه به گذشته‌ها
و یادشان نمی‌آید که روزی، روزگاری
گفته‌اند: «دوستت دارم»…!"


. .

به قول عباس معروفی:
«همیشه نصفه نیمه، همیشه ناتمام، همیشه جایی ناگهان قَطع می‌شدم.»

وقتی با کسی گفتگو میکنید دقت کنید ببینید درمورد دیگران چطوری صحبت میکنه، بدونید که دقیقا درمورد شمام پیش بقیه همینطوری صحبت میکنه .. :)

در واقع شکل قشنگ‌ترش همون شعر معروف جناب سعدی هست که میگه ;
هرکه عیب دگران پیش تو آورد و شمرد
بی گمان عیب تو پیش دگران خواهد برد

امروز،
دوست ترت خواهم داشت،
قرار نیست که آسمان،  همیشه آفتاب بماند،
قرار نیست که شبها
همیشه از ماه بگویند، و روزها همیشه از خورشید،
قرار نیست که شیرین تر از قند،
قندی نباشد
و بانمک تر از نان،
قوتی نباشد،
و قرار نیست که من،
همیشه دوستت داشته باشم،
گاهی باید از حد گذشت،
یا بقول معروف
شورش را درآورد،
مثلا میشود به جای خنده ات، لبهایت را بوسید،
به جای بوسه ات
دهانت را بلعید،
به جای گفتن ات، آواز خواند،
و به جای رفتن ات
آرام مرد...


#حمید_رها

‏و خاطره‌ای از استاد عزیزم عباس معروفی که می‌گفت:

اگر جایگاهی در زندگی کسی داشته باشی، او هرگز در برابر دیگران وانمود نمی‌کند که تنهاست.

•
به قول عباس معروفی:
دلم بهانه گیر شده است
زندگی می‌خواهد عشق می‌خواهد ..
سفر می‌خواهد هوای تازه می‌خواهد ..
قشنگی می‌خواهد :(

♡

عباس معروفی تو کتاب نامه های عاشقانه، به قدری نصحیت مفیدی میکنه که به نظرم لازمه تو هر نوع و جنس رابطه رو اون پیاده کنیم میخواد عاشقانه باشه، دوستانه باشه یا هرچی. میگه:

"گاهی با دویدن به سمت کسی، نفسی برای ماندن در کنار او نخواهی داشت، پس با کسی بمان که نصف راه را به سمتت دویده است."